KEBABREPORTERS

Hoewel ik het niet graag doe moet ik zo nu en dan het troosteloze industrieterreintje waar ik op mijn bank hang en op de playstation mijn tijd verdoe verlaten. Om aanbiedingsbier te halen, en passent kebab te vreten en om te werken. Want hoewel ik altijd aanbiedingsbier zuip, zuip ik toch meer dan ik met een uitkering zou kunnen bekostigen. Om een dan ook maar meteen een quote uit een legendarische televisieshow van alweer wat jaartjes terug te nemen; “Kijk, als ze die uitkerings wat hoger maakten, dan hoef je ook niet zoveel te doen weejewel.”

Dus. Om mijn reet van de ene plek naar de andere te vervoeren maak ik gebruik van de de metro. Dat betekent dat ik kebabsgewijs dan ook vaak op dezelfde plekken moet vreten omdat ik te beroerd ben om van mijn route af te wijken. Het Amstelstation, de hut van oom Tom in het Waterloopleinstation en daarboven sinds een tijdje die luie donder van een Griekse gyrosbakker. De kans dat ik een nieuwe kebabboer tegenkom is dan ook redelijk beperkt maar het kan meezitten. Nadat die gyrosgast er bij was gekomen om de loempiavouwer gezelschap te houden is het even hard gegaan op het Waterlooplein. Er kwam een Japanse pannekoekenbakker, een burgerflipper, een vegetarische snackkar, een mobiele hut van oom Tom en onlangs kwam ik dit pareltje tegen.

Verregend bordje met kebab erop, leuk 1001-nachttekeningetje op de kar, Alladinlampjes, grote fles knoflooksaus. Dit was gewoon een nieuwe tent en ik had direct honger! Goed, geen spit dus. De kebabboer legde zijn telefoon aan de kant en begon een pannetje schoon te schrapen. Vervolgens pakte hij uit een verborgen koelkast wat grote gehaktballen die in het net geschraapte pannetje plaatsnamen. Dekseltje er overheen en puffen maar. Ondertussen keek ik even in de bakjes met folie. Tomaat, komkommer, tot zover niets spectaculairs, en…. Koriander. Jawel gasten, koriander. KORIANDER! Waar zie je die zooi nou nog? Grote klasse kebabgehaktballenboer!

Even wachten, nog even wachten, kebab! De kebabber besluit dat de kebab klaar is en pakt een durum, geen broodje. “Alles erop?” “Alles erop.” Ik had geen feta gezien dus ik durfde dat gewoon te zeggen. Beetje tomaat, beetje komkommer, ui en koriander. Balletjes erop, knoflooksaus, hete meuk en rollen (haha) maar. Folietje erom, de uitwisseling van knaken, bedankje en het feest kon beginnen.

Dit is goeie shit gasten. Er is ruimte voor verbetering, maar dit is goeie shit. Het gehakt is zeer licht gekruid en lijkt lamsvlees te zijn. Door de durum is de verdeling best heel redelijk waardoor je het eten van mijn eten en echt eten goed kan combineren bij het wegmalen. De saus is op magische wijze verdwenen, dat is jammer. Maar goed. Beetje extra kruiden, knoflooksaus met meer naamgever en wat extra pit en je hebt een topbroodje, of durum dus eigenlijk. Nu is het voornamelijk een heel goede middenmoter vanwege het vlees, maar met een enorm potentieel.

Onderweg naar mijn vervoer kwam ik een nieuw te openen kebabhok tegen. Gewoon nog meer toekomstige kebab op mijn route. Cool! Tevreden vertrok in naar mijn doorgezakte bank op het troosteloze industrieterreintje alwaar ik resideer om deze hap weg te spoelen met aanbiedingsbier.

https://www.google.nl/maps/place/Waterlooplein,+Amsterdam/@52.3680781,4.9022812,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c609bde9de3017:0xad9fa86408456a7b