KEBABREPORTERS

TROTS!!! en ook nederig en dankbaar. Dank aan mijn ouders, mijn collega’s en mijn kinderen die allen, ondanks alle bamiblokken, nasiballen, fricadellen speciaal, hamburgers van het laagste allooi, patat totale oorlog en zelfs broodjes gezond in mij zijn blijven geloven. Die wisten dat op een dag ik niet alleen fier “het” shirt zou dragen, maar ook dat ik zou opstijgen tot het aller hoogste niveau dat wij als kebabreporters kunnen bereiken. Als ik de toon van de Oscar uitreikingen nog even doortrek komen nu de producers en zij die voor mij bakten aan de beurt. Onder de laatste groep zit echter zulk bedenkelijk volk, dat ik dat maar laat.

Wat is er aan de hand zullen jullie je afvragen. Heb je een prijs? Is er een straat naar je vernoemd? Of, erger nog, een tulp! Neen vrienden, vandaag werd het mij gewaar dat er een broodje naar de heer Kepap is vernoemd: de Ka-Bob!

Hoe het begon. Gisteren werd ik met een shuttlebus naar mijn hotel bij Hoofstadheuvel in D.C. gebracht. Onderweg had een “suit” geprobeerd mij te dissen. Toegegeven, ik was weer ongeschoren en na 24 uur op sterk aan het breed ruften, maar verder was ik alleen een onschuldige gastarbeider. Het jammerlijke lot van de suit zal ik hier weglaten, van belang is dat  de chauffeur door het voorval duidelijk op mijn hand raakt. Bij het hotel zei hij: “Als je ongezellig wilt eten voor te veel geld moet je in je hotel eten. Anders is het 1 block up naar Union station” .

Meer is niet nodig. Ik ken Union station, een vooral ook hun foodcourt in “the basement”. Voor hen die het concept foodcourt niet kennen, het is een winkelboulevard met heel veel kleine voedselverstrekkers uit de hele wereld. Ze delen samen het “terras”, wat in de praktijk betekend dat het midden van de kelder vol is gestouwd met afvalbakken en goedkoop meubilair. Groepen schoonmakers zijn permanent in de weer het gebied te ontsmetten, maar doen dat met een houding die uitstraalt dat het vandaag wéér niet gaat lukken.

In dit consumptie slagveld ga ik op zoek naar een clam chowder, ik barst van de honger. Niet te vinden, en zo valt mijn oog op Acropolis. Daar de tent wordt gerund door twee Hispanics (of heet dat nu Ibero-Americans?) neem ik aan dat er geen noemenswaardige relatie is met originele recepten of culturen. Dan valt mijn oog op het onverbiddelijke gegeven dat er een voedsellijn naar mij is vernoemd: de KA-BOB’s!!!! De tocht is volbracht, er wordt hier, en wel nu, gegeten. Ik ga voor de combi Ka-Bob: een product waarvoor drie dieren het leven hebben gelaten. Die is er echter niet, want alleen het rund spit draait. De vitrine staat vol met demonstratie borden, wat de keuze makkelijk maakt. Ik switch naar de lamb Ka-Bob, maar zonder fries. Kijk, da’s nu even een culturele doodzonde. In Amerika sla je geen voedsel af! “Wil je rijst” vraagt de serveerster licht ontstelt?  “Nee ook niet!” De lieve vrouw wordt volledig katatonisch. Om te voorkomen dat de bevolking van de court voor scherprechter gaat spelen verzin in een list. “Doe er maar extra gras op“. Personeel en omstanders beginnen weer te ademen, de nationale eer is gered. Er mag veel voedsel worden verstrekt.

Oké, het product: het lam is ontbeend en aan een spies geregen, waarbij de stukken vlees worden gescheiden door stukken ui. Dit wordt op een gril gegooid en onder scherp toezicht perfect gebakken. (Let wel, de concurrentie in een food court is zo groot, dat het verkopen van rotzooi betekent dat je de tent kan sluiten). Het gras bestaat uit sla, rode kool, mini tomaat, rauwe worteltjes, olijven en een stuk citroen. Blauwe kaas maakt het product af. Over dit alles worden twee pollepels olie/azijn gegoten. Bij aflevering wordt door de serveerster bedacht dat het te weinig is. Daar er geen ruimte is op mijn bord, tenzij ze aan een derde laag beginnen, krijg ik een extra bord met een vloerbrood.

Het oordeel: Het gras is gras, maar ik ben dol op olijven en blauwe kaas, wat de grasbak voldoende compenseert. De saus voegt niet toe, volgende keer onderhandel ik de knoflook saus er wel uit. Het brood is prima, en het vlees is niet alleen smakelijk gekruid, maar ook tot in perfectie gebakken. En het is veel, heel veel vlees. Met een fles water bedraagt de schade $ 12,45 wat zeker goedkoop is. Door de ligging in het historische Union Station, met zicht op de koepel op Capitol Hill is het een perfecte ervaring  op een unieke plek. Gewoon zo een  die je gehad moet hebben als je er ooit komt. En dat de Ka-Bob niet helemaal spoort…

Acropolis,
Food Court Union Station
Washington D.C.

https://www.google.nl/maps/place/Washington+Union+Station/@38.896993,-77.006422,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x89b7b826c681ceef:0x6c915ca8dd89fe06?hl=nl