KEBABREPORTERS

Gisteren was een mooie dag. JB senior, Jan en ik gingen met zijn drieën naar het whisky festival in de grote kerk in Den Haag. Jan en ik uiteraard op onze hoede gezien onze eerdere ervaringen met de door Wikipedia zo mooi gedoopte ‘Weduwe van Indië’.
Gezien het feit dat Jan en ik samen tegenwoordig niet zo vaak meer op pad gaan maar ons eerder beperken tot het opwarmen van supermarktproducten om tot onze report quota te komen was deze trip natuurlijk ook bij uitstek een kans om weer eens oldskool stilo te reporten. Terwijl er heftig gezocht werd naar een parkeerplaats spotte Jan de zaak ‘Medina’ op de Stille Veerkade.
Snel werd de auto geparkeerd op een wat louche plek. Jan waarschuwde senior nog dat dit in Den Haag mogelijk niet de beste keuze was gezien het enthousiasme van de lokale sterke blauwe arm der wet, maar volgens senior zou het allemaal wel loslopen.
We lieten de auto achter en liepen Medina binnen waar de verwarring ons met chaos en apathie opwachtte. Geen spit, maar wel een muur vol met geschreven A4tjes waren te vinden in deze behoorlijk nette zaak. “Smoothie sap: €2,50” viel er te lezen op één van deze briefjes. “Ehh… smoothies en sap zijn hetzelfde?” vroeg ik me al af. Later zou blijken dat deze zaak erg goed was in het over één schaap scheren van verscheidene producten.
Wat teleurgesteld door het bedrag van €5 per broodje bestelde Jan drie broodjes kebab. “Shoarma?” “Nee, broodjes kebab alstublieft.” “Tja dat is toch allemaal hetzelfde tegenwoordig?” volgde de schokkende reactie van de Turkse uitbater. “Oh, eh, doe maar drie broodjes lamsshoarma dan…” vervolgde Jan met een duidelijke noot van verdriet in zijn stem.
Terwijl de ‘kebabber’ wat gekruid shoarmavlees met paprika op de gril gooide keek ik wat verbaasd naar de muur met papiertjes. Er werd daar toch duidelijk verschil gemaakt tussen ‘shoarma’ en ‘kebab’. Terwijl ik naar de papiertjes staarde hoorde ik Jan achter me: “Oh, nee toch?!” en mijn aandacht verschoof zich naar de beweging in mijn ooghoek. Ja hoor, daar waren ze weer. De immer alerte agenten van Den Haag. Snel vertrok senior naar buiten om de situatie te verhelpen. Maar… wat gebeurde er? Ze grepen een betonschaar en liepen de àndere kant op. …Wat? “Waarom hebben ze een betonschaar?” vroeg Jan. “Omdat ze weten dat jij er bent, misschien?” opperde ik nog, maar nee. Ze probeerden een fiets aan een lantaarnpaal los te knippen. “Ah, ze proberen alleen een fiets te jatten. Gelukkig maar.” constateerde Jan. Nadat deze vreemde actie miserabel faalde en de fiets bleef waar hij was vertrok de politie weer.
Inmiddels flink nerveus keken we naar de progressie van ons broodje, inmiddels wel duidelijk, kippenshoarma. Ja, kip, niet lam. Is toch allemaal dood dier, blijkbaar. Eén ding wat mij wel opviel was de hygiëne van de zaak. De bar zag er ook keurig fris uit en er lag een selectie aan sla/tomaat/komkommer, wortel, maïs, olijfjes en diverse soorten halal vlees. Vooral de ‘kroketten’ waren erg grappig, gezien het duidelijk mexicano’s waren die er achter lagen. Ook hetzelfde; categorie frituursnacks, blijkbaar.
Eénmaal afgebakken vroeg de ‘kebabber’ ons wat wij op ons broodje wilden. Dit deed hij met uiterste vriendelijkheid en we mochten alles op ons broodje wat we wilden. In mijn geval kwam dat neer op alles: salade, maïs, olijven en beide soorten saus. In het geval van Jan alles minus de olijven en senior beperkte zich tot het vlees. De broodjes waren verse broodjes waar ook duidelijk maïs in was verwerkt, iets wat we al eerder tegen zijn gekomen in Den Haag. De verdeling was bij de opmaak van het broodje meteen duidelijk: slecht. Heel slecht. Eerst vlees, dan sla, dan extra’s, dan saus. Terwijl de ‘kebabber’ mijn broodje in aluminiumfolie stond te vouwen, daar duidelijk zijn best op deed maar niet het beste resultaat wist te behalen, riep senior vrolijk: “Prachtig, maar dat leest u wel in het verslag!”, waarop Jan en ik allebei moedeloos ons gezicht verborgen achter een facepalm.   Ondertussen was de uitbater senior wel heel vriendelijk aan het uitleggen hoe wij het beste bij de Grote Kerk konden eindigen. “U komt hier niet vandaan, of wel?” “Datzelfde wilde ik ook over u zeggen, meneer.”.
Onze broodjes voldoende verpakt zijnde liepen we terug naar de auto om ons te begeven richting Grote Kerk alwaar het whisky festival plaats zou vinden. Eenmaal een parkeerplaats gevonden hebbende werkten we ons broodje weg, waarbij Jan zich nog ergerde aan de kwaliteit van het vlees (“allemaal droge stukken, man.”). Ik, daarentegen, genoot voornamelijk van de groenten. De toevoeging van de olijf vond ik heerlijk, hetgeen wat jammer was, was de slechte verdeling waardoor ik alleen in het begin saus had, en uiteraard het feit dat ik het meeste genoot van het brood en de groenten wat niet echt de bedoeling is bij een broodje dood vlees. Het vlees zelf vond ik op zich nog wel te doen, mijn portie kwam eerder van de grilplaat dan die van Jan en was dus minder droog, maar het bleef kippenshoarma en geen lamskebab.
Wat chagrijnig mompelde Jan nog: “Wedden dat Tedje nou ook nog begint over het feit dat hij hier nooit komt omdat ‘ie weet dat het kut is?” terwijl ik bezig was om de inhoud van mijn broodje in de auto van senior te knoeien. Gelukkig hadden we een overmaat aan servetjes meegekregen dus dat was snel verholpen.
De rest van de dag bevonden wij ons dus op het whisky festival, alwaar wij dit maal wel tevreden gesteld werden door de producten die ons werden voor geschoven. Al met al een succesvolle dag, ondanks het feit dat we in Den Haag waren en shoarma te eten kregen. Een shoarmareport besloot ik toch te schrijven, het is immers toch allemaal hetzelfde.

https://www.google.nl/maps/place/Shoarma+Medina/@52.073492,4.313546,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c5b72133b18415:0x2d324637ed186e46?hl=nl