KEBABREPORTERS

Krachtwijk, prachtwijk, kutbuurt, het is mij om het even hoe je het noemt. Ik kan je vertellen dat het er op een regenachtige vroege morgen niet uit ziet. Slotermeer, een van de buitenwijken van Amsterdam. Nou heb ik echt niets tegen dit soort wijken, echt niet, maar slotermeer is wel heel triest. Ach ja, wie weet doet de volgende burgemeester er wat aan. Daar gaat het verder niet om. Ik zou mezelf niet zijn als ik niet ergens was zonder een broodje kebab. En daar gaat het om.

Hoewel het nog erg vroeg was had ik best wel honger, ik was al een tijdje op. Helaas had ik, zoals gebruikelijk, niet echt naar mijn collega geluisterd. Hij had een adres voor goede shoarma genoemd. En zoals wij een broodje dönner kebab noemen heeft die collega het Turkse gebruik over genomen kebab shoarma te noemen. Volgt u me nog? Nou ja, geen adres voor goede kebab dus, dan maar zelf op zoek. Ergens achteraf, in de nolenstraat, vond ik een tent. 2,50 Euro schreeuwde de zelf geschreven reclame borden in de etalage. Nou ja, waarom ook niet?

Van buiten zag de tent er niet zo uit, en van binnen ook niet echt. Wat opvalt is de zitplek in de etalage, ziet er uit als een poppenhuis plekje. Zouden hier echt mensen in passen? Vast wel, maar pas op je hoofd. Vervolgens zie ik een goed broodje de oven in gaan en krijg ik weer hoop. Vlees uit het bakje, niet meer opgebakken, nou ja, het zal wel. Sla eerst het broodje in, dan saus, dan vlees. En daar ging mijn hoop weer. Sla bestond uit (wat een verrassing) sla en tomaat. Helaas weer van die grote, natte plakken tomaat. Nee, sorry, ik hou daar niet van, die natte plekken in mijn broodje.

Broodje wederom mee genomen. Goed geroosterd brood, dat moet ik ze mee geven. Vlees had best even opgebakken mogen worden, het was nou weer dat stoofvlees achtige vlees dat je nu eenmaal krijgt als het te lang in het au bain-marie bakje ligt. Verdeling was dus, zoals eerder vastgesteld, niet super. Hoewel mijn neus begon te lopen proefde ik weinig sambal. Het effect was daar, de smaak niet. Jammer! Verder was het weer een gewoon, 13 in een dozijn broodje.

En dan was daar de nasmaak. Ik merkte het al bij de laatste stukjes vlees die ik zonder broodje at. Schiet mij maar lek, maar dit kan niet anders dan kip zijn. De cup-a-soup kip smaak die nog enige tijd in mijn mond bleef hangen versterkte mijn gevoel. Ik blief al geen cup-a-soup zonder een broodje kebab,  en verwacht mijn  broodje kebab daar dus ook niet naar te smaken. Zo jammer dit he… Nee, vaker zal ik hier niet komen, in de buurt niet en in die tent niet. Precieze naam van de tent ben ik vergeten maar ik denk niet dat er meer tenten in die straat zitten. In geval van nood best te eten maar anders zoek je maar even verder.

En ongeveer een kwartier na mijn broodje reed ik langs een tent genaamd “De rotonde”. Daar verkopen ze ook kebab. En ineens gingen mijn hersenen werken en wist ik het weer. Dit was die tent waar mijn collega het over had! Helaas ging er geen tweede broodje meer in, in kon mijzelf wel voor mijn kop slaan! Gemiste kans dus… Ach, je kan niet alles hebben. Misschien binnenkort maar even langs die tent, ben toch benieuwd.

https://www.google.nl/maps/place/Nolensstraat,+1067+Amsterdam/@52.3766622,4.800464,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c5e3ba306b65e9:0x79e10049dee19f09?hl=nl