KEBABREPORTERS

Crisis, Financiele Malaise, Kortom het einde van de maand. Deze maand kwam dat einde wel heel vroeg want ik had al 2 weken geen kebab meer gegeten. Gelukkig werd gister mijn loon gestort en kon ik dus linea recta vanaf de pinautomaat door naar de eerste de beste kebabzaak om het te kort aan kebabomine in mijn hersens aan te vullen.

[Lees verder →]

Na drie dagen mag ik weg uit Baden. Alleen…
De vlucht is weer op de kruising van veel te vroeg of niet eten. Ik besluit te gaan voor een late lunch en de vijf KLM zoutjes.
Mijn eerdere omschrijving van Baden heb ik gedeeld met mijn gastheer. Keiharde wraak was mijn beloning.
Hij heeft gisteren voor in de avond een gids voor ons gehuurd, die ons in anderhalf uur heeft rondgeleid in de stad. Deze immense prestatie was alleen mogelijk door lang stil te staan bij ieder huis, anders hadden we Stadt Baden drie keer gehad. Ik weet nu dat Baden groot is geworden door muzikanten. De rockstars of their days: Wolfgang A, Ludwig Von en de Strauss Bross.

[Lees verder →]

“A towel, it says, is about the most massively useful thing an interstellar hitchhiker can have. Partly it has great practical value – you can wrap it around you for warmth as you bound across the cold moons of Jaglan Beta; you can lie on it on the brilliant marble-sanded beaches of Santraginus V, inhaling the heady sea vapours; you can sleep under it beneath the stars which shine so redly on the desert world of Kakrafoon; use it to sail a mini raft down the slow heavy river Moth; wet it for use in hand-to- hand-combat; wrap it round your head to ward off noxious fumes or to avoid the gaze of the Ravenous Bugblatter Beast of Traal (a mindboggingly stupid animal, it assumes that if you can’t see it, it can’t see you – daft as a bush, but very ravenous); you can wave your towel in emergencies as a distress signal, and of course dry yourself off with it if it still seems to be clean enough.

More importantly, a towel has immense psychological value. For some reason, if a strag (strag: non-hitch hiker) discovers that a hitch hiker has his towel with him, he will automatically assume that he is also in possession of a toothbrush, face flannel, soap, tin of biscuits, flask, compass, map, ball of string, gnat spray, wet weather gear, space suit etc., etc. Furthermore, the strag will then happily lend the hitch hiker any of these or a dozen other items that the hitch hiker might accidentally have “lost”. What the strag will think is that any man who can hitch the length and breadth of the galaxy, rough it, slum it, struggle against terrible odds, win through, and still knows where his towel is is clearly a man to be reckoned with.”

Douglas Adams. The ultimate hitchhiker’s guide (to the galaxy). [Lees verder →]

In de muziekwereld komt het vaak voor. Vooral bij artiesten van bedenkelijk allooi. Een DJ Jean, om maar wat te noemen. Ze scoren een hitje, en hun volgende single klinkt vrijwel identiek. In de hoop nog een hit te scoren. Bij films heb je de roemruchte sequals. En als iets aanslaat in de gadget of design wereld kan men in China niet wachten om een klas schoolkinderen in een donker hol op te sluiten om goedkope imitaties te maken. Liefst 26 uur per dag. “Wat heeft dit in vredesnaam met kebab te maken?” hoor ik je denken. Weinig. Wees gerust, ik ben niet van plan kebab te gaan vergelijken met DJ Jean. Maar toch; er zijn mensen die proberen een slaatje te slaan uit de immense populariteit van kebab. Wat resulteert in producten als chips en noodles. Ik kan daar weinig op tegen hebben, het voegt meestal niets toe en slaat de plank mis, daar het meestal niet naar kebab smaakt. Maar ik snap het. [Lees verder →]

Geen bordje? Dan maar troep op je tafel

Eindelijk! De, naar mijn weten, laatste kebabtent in Hoofddorp heb ik gehad!
Er moest wel een aantal kilometers voor worden afgelegd per stalen ros en met een fikse tegenwind die me bezweet liet aankomen, maar goed. [Lees verder →]