Ik ben een beetje de excuusreporter van de kebabsquad. Hoewel ooit glorieus begonnen in hofstad Den Haag kwam mijn schrijvende carriere daarna slechts moeizaam van de grond, met hier een daar een terloops broodje, lang niet altijd gevolgd door een schrijven.
Nu is het met kebabreporten net als met getrouwde seks, als je het maar lang genoeg niet doet, dan mis je het ook niet, totdat je significant other er met een ander vandoor gaat. [Lees verder →]
→ 6 reactiesTags: · Bremen, Duitsland, Kervan
Tiel heeft vele kebab verslagen opgeleverd. Bert rijdt iedere dag met een andere route door Tiel om de kebabbers op afstand te houden en hij staat binnenkort nr.1 op de site waar allochtonen overlast kunnen melden door Gelderlanders.
De keerzijde is dat hij de absolute king is als het om Betuwse Kebab gaat.
Maar deze keer ben ik hem voor.
[Lees verder →]
→ 4 reactiesTags: · Bert, Dunya, Tiel
Dat ik mad sexy ben hebben jullie uit mijn zinderende kebabrecensies natuurlijk al op kunnen maken. Een tijdje terug besloot ik dat tot een hoger niveau te tillen en er gewoon geld voor te gaan vragen. Ik heb me dus geleend om een dagje model te zijn. Na een dag lang mijn haar rood met roze te laten verven, vriendelijk te lachen en staarwedstrijden met camera’s te winnen vond ik het tijd om ten minste één van de twee stereotypen over modellen onderuit te schoppen: dat ze niet eten. [Lees verder →]
→ 12 reactiesTags: · Eethuis Tosun, Modelleren, Zaandam
Terwijl heel Nederland meehuilt met de wolven in het bos, of beter met Prorail en de NS over hoe koud het is in het land, zitten MaCA en ik in Oostenrijk, waar het echt fris is.
’s Nachts is het dieptepunt -34oC, overdag -15 tot – 20. Er is hier eindeloos veel sneeuw, die met behulp van bulldozers wordt opgestapeld tot honderden meters hoogte. Onze hotelier beweert dat dit bergen zijn, maar als iets wit is, is het voor mij sneeuw tot het tegendeel is bewezen.
[Lees verder →]
→ 11 reactiesTags: · Chili poeder, Imbiss, Kebabster, lam, Oostenrijk, Sneeuw, Tirol
In de bus stappen, naar de supermarkt rijden, boodschappen doen en er achter komen dat je de bus terug net gemist hebt. Minstens een kwartier wachten, met uitzicht over een drukke straat en als je achter je kijkt een wegens verbouwing gesloten kebabzaak. Wat misschien maar goed is ook. Dit scenario is ons (Delica en ik) al een paar keer overkomen. De bustijden laten het niet toe precies uit te komen, wachten in de kou is ons lot. Of we zouden voor onze lol minsten 30 minuten in de supermarkt moeten vertoeven. Op een zaterdag? Je maakt een grapje zeker. We maakten ons dus al op voor 15 koude minuten toen we zagen dat de kebabzaak eindelijk weer open was. Waar ze in Nieuw Zeeland en Amerika nog wel eens vol trots “New menu and management” onder de oude naam toevoegen gaan ze hier radicaler te werk; gelijk een nieuwe naam, zijnde: Nilay (voorgaand dus bekend onder ‘Shoarma Studios‘). “We zullen zo kebab moeten gaan eten denk ik?” Vroeg Delica met een licht spoortje van angst in haar ogen. Het vorige verslag stond haar blijkbaar nog goed bij. “Lijkt me duidelijk”antwoordde ik, klaar voor een nieuw kebab avontuur. Met de wetenschap dat ik dat weekend sowieso nog erg lekker zou gaan eten was ik niet bang voor een slecht broodje meer of minder.
We namen plaats in de vrij krappe zaak, die zich duidelijk richt op afhaal en bezorging.
[Lees verder →]
→ 20 reactiesTags: · Boodschappen, Nageboorte, Nilay, Turkse Soap
