KEBABREPORTERS

Zomaar een gesprekje tussen de DJ en de dame van de ANWB. Wat files hier, een paar daar. Vertraging bij de NS. “Maar hier gaat het treintje op tijd. Trijntje Oosterhuis!!!”. VERDOMME GIEL BEELEN. Je hebt dit bruggetje al een miljoen keer gebruikt en het was nog nooit grappig. En elke keer doe je het weer. VERDOMME. En misschien nog wel erger ook; je draait haar daarna ook nog. Tijd voor de eerste verstandige beslissing van de dag, de radio op een andere zender. Black Eyed Peas dan maar? Neeee! Dat is dus hip hop voor mensen die niet van hip hop houden, rock ’n roll voor mensen die niet van rock ’n roll houden, pop voor mensen die niet van pop houden. Bah. Tijd voor eigen muziek. En misschien wat kebab. [Lees verder →]

geen gemor

Dus ik scrollen door deze site omdat ik een bezoek ging plegen aan Culemborg.
Wat tref je aan? Allemaal kutreports, afgefikte zaken en laffe broodjes, ik werd er niet meteen vrolijk van.
Omdat mn vriendin nogal modern is en een internet-telefoon heeft, zocht ze meteen een aantal tenten die nog niet waren bezocht voor me op.
Hoe handig! Een applaus voor Internet! Jeeeeeeeeeeeeeej! [Lees verder →]

In een onbewaakt moment had ik jullie drie “near kebab” ervaringen toegezegd. Hier de 2e en nog een. Plaats van verkoop is de Dutchess Fairground in Rhinebeck, New York. En dan hebben we het dus over upstate NY, zo’n 200 kilometer van “the Big Apple”. Rhinebeck kent iedereen, omdat de Rooseveltjes en de VanderBiltjes er hebben gewoond. En Rufus Wainwright er is geboren en gevlucht. Kortom, vergane glorie vanaf het bord “You’re welcome in” tot aan “Thank you for visiting”. In het midden van deze troosteloze urban area ligt een groot sport- en beursterrein. Het is de grootste in de omgeving, en omdat het gebied verder prachtig is met bossen, meren en rivieren leeft er in het hele gebied knap wat volk dat in de weekenden open staat voor plat Amerikaans vermaak op de Fairgrounds. Daar is dus regelmatig wat te doen. MaCA had hier een hobby expeditie en ik zag lammetjes, schapen en eettenten. Kortom a good day of fun!
De schapen worden er gekeurd, en volgens mij wordt daarbij de kebabpotentie meegenomen als je naar deze foto kijkt.
[Lees verder →]

Bas en ik hadden al een tijd lang het onzalige idee ons over te gaan geven aan (pun intended) bedenkelijke kebab op de Wallen. Kebab waarvan je maar nooit van te voren zeker weet of je er ziek van gaat worden. Vloeistoffen die uit alle mogelijke openingen van je lichaam een weg naar buiten weten te vinden, dankzij de kebab. Zo ziek. We zouden ons zelf gaan opofferen, helden die we zijn. Volgens alle logica zou je daar dus wel eerst zo’n verschrikkelijk broodje voor moeten eten, ik had de ervaring al voor het broodje. Dat ging hem dus niet worden. Bah, zo ziek zijn is nog erger als je er niet eens een broodje voor gegeten hebt wat de aanleiding is tot een heerlijk zeik verhaal. Dat was zo rond woensdag, en vandaag voelde ik me eindelijk wel weer wat beter. Eens kijken of dat “wel weer wat beter” een broodje kebab aan kon. [Lees verder →]

Al jaren zat het me dwars. De menukaart met het gerecht Spaghetti Kebab voor het “café” Oh! Ma Mie! onder de rook van de Eifeltoren en op de hoek van de straat waar ik vaak werk.
Omdat een mens toch moet lunchen ben ik er nu eindelijk eens binnen gestapt.

[Lees verder →]