KEBABREPORTERS

Slowakije is een lelijk land, met lelijke mensen. Ze spreken er geen Engels, Duits of Tsjechisch, en van schaatsen krijgen ze het aan hun rug.
Ze hebben een vliegveld, maar vreemd genoeg is de slimste manier om te komen het vliegtuig naar Wenen en dan met de bus naar Bratislava. Mooie rit. Prachtige dorpjes, oude kastelen op schitterende heuvels… en dan ga je de grens over.
Op een “nog ok” hevel ligt een “gaat wel” plaats met als hoogste punt een kasteel.
Als je dichterbij komt verdwijnt dat alles achter gedateerde Oostblok flats, waar voetgangers iedere afstand drie keer afleggen omdat ze constant om fout geparkeerde auto’s moeten heen draaien, terwijl echte reizigers in verouderde trolleybussen merk “Skoda-van-voor de VW overname” worden voortgesleurd.

[Lees verder →]

De dag eindigt op de kruising van de Sheik Zayed Road en de Kuwaith Road. Daar zit Pizza Hut. Mogelijk is dit de meest onbetrouwbare keten ter wereld. Soms zijn het prima restaurants, waar je vrij voordelig een uitstekend maal kunt scoren.

[Lees verder →]

Een toch best wel redelijke fles wijn, of een biefstuk. Voorheen 10 halve liters Euroshopper bier, tegenwoordig dien je er volgens mij dan nog 10 cent bij te leggen. Vijf nummers als je niet aan illegaal downloaden doet maar liever de artiest steunt. Zijn er nog sigaretten voor dit bedrag te krijgen? Hoe dan ook, je snapt de strekking denk ik wel. Voor vijf euro kun je best veel dingen aanschaffen. Een broodje kebab valt daar ook onder. En vandaag kwam ik er achter dat er buiten de wallen en centrum Amsterdam nog wel meer plekken zijn waar ze schaamteloos die vijf euro vragen. Hoewel het adres (Andalusië 4) anders doet vermoeden is dit verre van een toeristische buurt. [Lees verder →]

Een bijdrage van Armus.

Als zelfbenoemde gastreporter heb ik inmiddels een 8 Gig. memory stick vol met foto’s van mijn hand vol met vreten en dubieuze voorgeveltjes met nog dubieuzere namen erop. Hier dan eindelijk (voor mij dan, ik weet dat niemand anders er op zat te wachten) de eerste 1.78 Mb aan kebab.
Ik ken dit tentje door puur toeval (niet helemaal, er zitten 4 coffeeshops rondom en die wakkeren je honger wel aan) vanaf de dag dat ie geopend is. Aardige vent achter de balie die mij, zelfs nadat ik haarfijn heb uitgelegd dat ik toch echt een eind van hem vandaan woon, standaard ‘buurman’ noemt. Gelukkig klopt buurman beter dan broer. [Lees verder →]

Havo is geen optie, hockey is stoer en het woord kakker een geuzennaam. Ik denk dat dit voor mij de samenvatting is van Heemstede. Ik heb het niet zo op Heemstede. Geen probleem met dat andere rijkenreservaat, Bloemendaal. Maar daar verkopen ze geen kebab. In Heemstede wel. In een winkelstraat die tot beste van Nederlands is uitgeroepen. En waar het barst van winkels die spullen verkopen die ik niet kan betalen. En waar dus ook een kebabzaak zit. Dat kan twee kanten op; of je betaald minimaal 5 euro voor een zeer luxe broodje kebab. Voorzien van alle gemakken die een broodje kebab zich maar kan wensen. Feta, kruiden, pepertje, kebab van hert, zoiets. Of je betaald minimaal 5 euro voor een vettig ranzig broodje kebab, maar de inwoners van Heemstede vinden dat geen probleem omdat ze dan tijdens het dure wijn drinken kunnen brallen dat ze zo lekker multicultureel zijn en laatst bij Ali zo’n broodje dunner gehaald hebben, en dat het “Vette bekken” zo lekker was. Hoogste tijd om daar dan maar eens achter te komen.

[Lees verder →]