KEBABREPORTERS

Soms heb je dat. Gewoon, spontaan, zo uit het niets. Een dag die mee zit. Een behapbare hoeveelheid werk, geen files, dat soort dingen. Maar vandaag dus even nie… oh wacht, jawel, vandaag dus gewoon wel. [Lees verder →]

Ik had een paar uur om te doden voor ik naar een verjaardag zou gaan. Ik had honger en was hier, dus het was weer eens tijd om op zoek te gaan naar kebab. Eén tourtje met maar twee reporters kleedt zo’n grote stad niet in één keer uit, natuurlijk. [Lees verder →]

Het zonnetje breekt door, Teeven en uhhhhmmmmmmmmm Opstelten zijn opgerot, mijn balkon weer schoon en ik vroeg vrij. Dat noem ik nog eens voorjaarsschoonmaak. En tja, daar zit ik dan, in mijn korte broek, krampachtig proberend de eerste tekenen van lente tot mij te nemen. En dat gaat me goed af. Er mist nog een biertje, maar ik bevind mij in week drie van een door mijzelf opgelegde alcohol vrije maand. Nou ja, dan maar een kebabreport tikken. [Lees verder →]

Gisteren nam ik mn camera mee want ik wist dat ik van mn werk naar huis zou reizen per OV.
Dus ik stap uit de bus, maak een praatje met Bossie die me vraagt of ik een broodje kebab ga eten voor de site van De Amerikaan..
Grappig.
Dus ik loop naar de trap om een foto te maken van de gelegenheid waar het hier om handelt, is ie dicht!
Of nou, dicht..kapot is misschien een beter woord.
Geen rollen, geen moer, maar wel een hele crew in touw om de boel weer rollend te krijgen.
Goede woordgrap al zeg ik het zelf.
Fuck it, morgen dan maar. [Lees verder →]

Eerlijk gezegd was ik m’n vlees liefhebbende kameraden en onze site een beetje uit het oog verloren, maar gelukkig nooit uit het hart. Afgelopen week heb ik weer een beetje lopen checken en lezen hier en m’n oude passie/vuur/elan laaide op als een berg brandende kerstbomen op oud en nieuw in Den Haag. Deze hervonden passie viel toevallig samen met een nieuw gevonden kebabtent in mijn mooie stadje Den Haag, namelijk Antep Kebap House op het Spui.

[Lees verder →]