KEBABREPORTERS

respect

KEURINGSDIENST VAN WAARDE

Aflevering 3: Döner

Vroeger at je een broodje shoarma voor je na het drinken op huis aan ging. Tegenwoordig staat er döner kebab op de ruit van de shoarmazaak. Overgewaaid uit het Oosten. Niet uit Turkije, maar uit Duitsland. In iedere stad zijn ze te vinden. Dönerzaakjes met ronddraaiende hompen vlees aan een stok. De Keuringsdienst van Waarde onderzoekt de exotische gehaktstaaf. [Lees verder →]

Allereerst mijn excuses aan alle niet Haarlemmers en mensen die ook niet van plan zijn naar Haarlem te gaan. Dit is wederom een report over een Haarlemse zaak, omdat ik nou eenmaal vaak honger in Haarlem heb. Niet dat ik vandaag van plan was ergens te gaan eten, ik had immers gezonde bruine bammetjes met kaas bij me, maar het kwam er toch weer van.

Hoe dit zo kwam? De straten zijn hier nog steeds van een laagje sneeuw en/of ijs voorzien, waardoor het besturen van een automobiel voor sommige lieden een lastige taak wordt. Zodoende stond ik dus even vast achter een stuntelige bestuurder toen mijn blik op een etalageraam naast mij viel. Ja hoor, het zal ook niet! Een pizzeria met de mogelijkheid tot het eten van kebab. Nou gaf dat niet de doorslag om toch maar de auto aan de kant te zetten en naar binnen te stappen, dat was het olijke mannetje in hun logo. Niet dat ik daar nou zo’n trek van kreeg, maar het deed mij beseffen dat er nog een tent in Haarlem was met dit logo, we hebben dus te maken met een keten! Bij de andere zaak was ik toevallig enkele weken geleden, op een missie voor een verslagje, maar ik besloot dat ik daar geen verhaaltje aan ging wijden en dat ik er ook niet meer terug ging komen. Dus ik besloot ze een herkansing te geven bij dit andere filiaal.

Zaak nummer 1, waar ik dus enige tijd geleden was (EminOglu Cafetaria, Prinses Beatrixplein 35) is dus duidelijk meer het snackbar gebeuren, best mooie zaak, netjes afgewerkt. Logo en naam komt overal terug, ziet er toch redelijk professioneel uit. Zaak nummer 2 (EminOglu Pizzeria, Nagtzaamstraat 3/5) ziet er wat dat betreft iets minder uit.

Bij nummer 1 stond een vrolijke man achter de toonbank, ik vermoed de eigenaar en tevens voorbeeld voor het logo. Bij nummer 2 een verveeld kijkende jongeman. Niet dat het wat uitmaakt, als je in je eentje om een uurtje of 12 ’s middags een kebabzaak binnenstapt kom je niet voor de gezelligheid, je komt voor voedsel! Misschien ligt dit anders als je met een groep vrienden ’s avonds laat in Berlijn een zaak binnen stapt, maar daar heb ik geen ervaring mee (helaas). Bij beide zaken vond ik dat het broodje net niet lang genoeg in de oven gelegen had. Bij beide zaken kwam het vlees uit het bekende roestvrijstalen bakje en ging het nog even onder de grill, al was dit bij zaak 2 te wijten aan het vroege tijdstip, de rollen zagen er nog niet eens gaar uit! Dit doet mij dus vermoeden dat dit vlees van gister was, of vlees van de eerste voorzichtige oogst.

Blijkbaar hoort het bij de bedrijfsvoering de broodjes onzichtbaar voor de klant klaar te maken. Ik meende bij beide zaken toch waar te kunnen nemen dat er als eerste en laatste vlees in het broodje ging. Bij alle twee de zaken werd ik dus ook vrolijk bij het uitpakken van mijn godenvoer in aluminium : het vlees puilde er uit! Dit beloofde wat. Na een aantal happen kwam ik dus uit bij het sla en saus gedeelte. De sauzen : absoluut perfect. Een heerlijke frisse knoflooksaus, niks mis mee. De sambal saus is voor de verandering eens niet de op onze laffe Nederlandse smaak afgestelde saus, maar eentje die tenminste nog een beetje brand. Branden is goed! Bij nummer 1 zat er goed hippievoer op, vers en divers. Bij zaak nummer 2 verstaan ze onder groenvoer een stukje tomaat, meer heb ik niet geproeft of gezien. Tegenvallertje! Ik ging er dus van uit dat ik nu weer bij een laag vlees zou belanden, maar op de een of andere manier was dit het. Geen vlees meer, als laatste smaak slechts nog de smaak van het groenvoer in mijn mond (dit bij nummer 1, bij nummer 2 alleen nog wat saussmaak), en in mijn hand nog een stuk brood met slechts saus.

Hoe kan dit? Hadden mijn ogen me dan toch bedrogen? Ik had toch echt, voor zover mogelijk, gezien dat er als eerste vlees in ging… Dit was mijn grote afknapper bij nummer 1, waarom gebeurt met dit dan ook bij nummer 2? Een belabberde verdeling die maakt dat je niet met het lekkerste eindigt maar klaar bent voor je er erg in hebt en je laatste stukje brood de vuilnisbak in sodemietert. Heel jammer, er zit best potentie in deze zaken, ze hebben goede saus, de andere zaken zijn ook best op orde, maar ze moeten toch echt nog even leren hoe je een goed broodje kebab maakt. Wie weet kom ik er over een jaarje nog eens terug, kijken of ze het al geleerd hebben. Schade bedroeg 4 euro.

www.eminoglu.nl

https://www.google.nl/maps/place/Nagtzaamstraat+3,+2032+TD+Haarlem/@52.3805844,4.6517823,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c5ef614ac07ea1:0x93b17dae5a28258f?hl=nl

Een desolaat stukje Utrecht. Zo mag je de omgeving van station Lunetten gerust noemen. Waar sneeuw in de rest van Nederland een enigszins romantisch beeld oplevert vestigt het hier de aandacht nog meer op wat het is : Kut! Kantoren, een buspleintje en een station met stoptreinen, die mensen altijd lijken te missen. Het is dat ik hier een tijdje met regelmaat voor mijn werk moest zijn, anders zou ik d’r nooit komen denk ik. Het viel me telkens op dat er een verlaten snackkarretje stond, dat wel. Vandaag was de dag aangebroken dat ik er voor het laatst moest zijn, en aangezien het karretje d’r open uit zag besloot ik dan maar mijn aversie tegen karretjes wederom opzij te zetten en de boel te testen. Ik moest even denken aan de woorden die een bekende ooit over dit karretje sprak : “Eten halen bij een tent waar ze het verschil tussen een blikje fris en bier nog niet eens weten?” Maar luisterde ik? Nee, zekers niet.

Ik stiefelde op de kraam af en zag nergens en kebabrol hangen. “Je kunt nu nog omdraaien” fluisterde een stemmetje in mijn hoofd. Maar luisterde ik? Zekers niet. Ik zag wel een boel (Turkse) pizza’s liggen en op de plek waar normaal onze geliefde rol hangt stond een pizzadeeg apparaat. Het werd mij duidelijk dat de beste man meer van de pizza’s was, dus daar was wederom een stemmetje in mijn hoofd “bestel een pizza”. Luisterde ik? Nee,natuurlijk niet!

Het vlees kwam dus uit een bakje ergens van onder en ging de oven in. Vervolgens werd mij wederom duidelijk dat deze tent meer pizza’s verkoopt dan broodjes. Uit een zakje met daarin twee stukjes Turks brood werd dus een stukje brood gehaald. Slechte zaak, ik ben daar geen aanhanger van. Het vlees ging er als eerste in, vervolgens wat sla, een plak tomaat en een plak komkommer, waarbij de pizzabakker erg veel moeite had om van alles keurig 1 plak te pakken, maar het lukte hem uiteindelijk wel. Vooral niet te veel van alles doen! Om het af te maken gingen d’r nog wat jalapeño’ en paprika uit het zuur over heen. Verassend!

Het broodje was een zooitje, wat je nu eenmaal vaak hebt als je een stuk Turks brood gebruikt. Door de buitentemperatuur die het karretje blijkbaar parten had gespeeld deed de eerste hap (met alleen maar groenvoer) pijn aan mijn tanden. Veel en veels te koud! Na enig knoeiwerk kwam ik aan bij de stukjes dood dier. Het was duidelijk niet van een rol, het leek totaal niet op het vlees zoals we dat gewend zijn. Het deed mij een beetje denken aan het vlees zoals ik dat ook in New York geproefd heb. Lekker, dat wel, maar niet zoals kebab hoort te zijn. Ik hoop van harte dat zijn pizza’s een stuk beter zijn dan dit broodje dat van mij een zware onvoldoende krijgt.

Dus als je even kan, vermijd heel Lunetten of zorg dat je snel in de trein stapt richting betere oorden. Utrecht heeft zoveel meer te bieden! Al moet ik zeggen, er liepen wel veel mooie studentes rond, op weg naar hun trein.

Snackstation Furkaplateau, de schade bedroeg 4 euro

https://www.google.nl/maps/place/Furkaplateau,+3524+Utrecht/@52.0658474,5.1421302,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c6660e4d9bc3ab:0x1b9b3b7e4c35873a?hl=nl

Thats how kebablovers like to fly!

Vertaling: Zo vliegen wij kebabliefhebbers graag, uitroepteken.

Bron: Dumpert

Wanneer weet je zeker dat je verjaardagsfeest tof wordt? Juist, als je zorgt dat er een kebabrol aanwezig is. Inmiddels al weer enige tijd geleden maar nog niet vergeten: Keblazins B-Day Bash!

Door enige miscommunicatie en een gebrek aan van alles moest iedereen een behoorlijke tijd wachten op dit verhaal. Maar ook zonder verslag zal niemand dit verjaardagsfuifje snel vergeten. En een week voor oud en nieuw durf ik gerust te stellen dat dit het beste feestje van het jaar was.

Nadat ik al verschillende geruchten had gehoord dat de jarige een kebabrol had geregeld, was ik toch nog verbaasd, verrast, verheugd en onthutst tegelijk toen ik inderdaad een hele donerinstallatie voor de deur zag staan.

Bij binnenkomst kon ik meteen aan de slag. Mijn eerste echte officiële broodje ooit maakte ik voor collega J. Beton. En ondanks dat ik al honderden kebabsnijders heb geobserveerd, bleek het toch lastiger dan verwacht. Broodje zat te vol, verdeling was wel aardig maar het at voor geen meter zag ik al snel.

Dan nog maar een broodje voor mezelf. Minder enthousiast met het vlees dit keer, de verdeling was al beter, maar het was nog niet het Broodje der Broodjes waar ik op hoopte. Even wachten dus tot ik weer genoeg ruimte had voor een volgende sessie.

Tussendoor even de standaard kebabpunten. Sla, uitstekend, vers, top. Het vloeibare gedeelte: king ass terrorknoflooksaus. Ik proefde hem een week later nog steeds zoals het hoort. Vlees prima, goed van smaak. Af en toe wellicht iets te lang aan de rol gehangen waardoor het iets taaier was dan nodig.

Een paar uur later en de nodigde drankjes verder werd het tijd voor ronde twee. Dit was mijn topper van de avond. Door de eerder genoemde blikjes drinken kan ik me weinig details meer herinneren, maar ik weet nog dat ik meer dan tevreden was. Bij nader inzien was het ook niet echt moeilijk natuurlijk, alle goede ingrediënten waren er al…

Ook erg mooi is dat iedereen zich ineens ontpopt als kebabliefhebber. Jong, oud. Knap, lelijk. Dronken, nuchter. Vrijwel alle aanwezigen vraten broodjes vlees alsof hun leven er vanaf hing. En gezien de sterkte van de knoflooksaus zullen degene die geen broodje hebben genomen de rest van de avond spijt hebben gehad.

Voor iedereen die na het verslag ook behoefte heeft om in 2010 het beste verjaardagsfeest van het jaar te geven dan kun je ons natuurlijk altijd mailen op bijdrage[at]kebabreporters.com.

Wij verhuren geen kebabsnijder en kebabattributen, maar we kunnen altijd even voor je informeren. Voor niks gaat de zon op dus je zult de ingehuurde kebabsnijder wel een flinke envelop knaken moeten toeschuiven…

Daan, Sinan en kebabmaat en fotomakers bedankt!