KEBABREPORTERS

Kijk, dat is mooi. Ik lees net een reactie op deze site van iemand die het niet eens is met een geschreven stukje. Toevalligerwijs had ik net een stukje in mijn hoofd waarin duidelijk moest worden dat smaken nog wel eens verschillen. Goed, even terug naar vrijdag. Een stel volwassen mannen die vol passie aan het kijken zijn naar andere volwassen mannen die achter een bal aan rennen. Klinkt best raar, maar zo is het. Als de elf mannen die bij ons land horen dan ook nog de bal een keer meer tussen twee palen terecht laten komen dan de mannen die niet bij ons land horen is het feest. En hoe! Dat moet gevierd worden, ergens in de stad. Met veel bier. Het liefst zou ik een broodje kebab halen bij de tent die zich tegenover het feestgedruis bevind. Collega Peter heeft liever dat we naar een tent bij hem in de buurt gaan, later die avond. Ook goed. Dan komt deze tent een dag later nog wel aan de beurt. [Lees verder →]

Afgelopen zaterdag werd in Gorinchem het hippiefestival gehouden. 60er jaren muziek. Vrouwen in bloemetjesjurken en heel veel gepimpte volkswagen busjes.  Een perfecte setting dus om lekker rond te waggelen en te genieten van de hittegolf. Dit alles verliep dan ook uitstekend tot de terugweg.  Na 200 meter rijden viel het mij op dat de auto wel erg naar rechts trok. De rechter voorband bleek lek en het reservewiel was er vorige maand al onder gelegd. KAK!

[Lees verder →]

Deed ie dat express?

Het was tijd voor Friesland.
Drachten riep ons dus gingen we.
We gingen naar een feestje en ik had zoiets van: ah, Drachten, daar kan ik vast wel een kebabje scoren!
“Natuuuurlijk kan dat!” zei een local. “De coffeeshop en de kebabtent zitten naast elkaar.”
Ik hoorde grote woorden over de Olida, dus reden Kurt en ik naar het centrum van dit mooie stadje/dorp of wat het ook is. [Lees verder →]

11 uur ´s ochtends schijnt niet het meest ideale moment te zijn om een broodje kebab te willen scoren  in Utrecht. Helaas kwam ik in (het) verband met mijn gebroken teen toch op dat moment de dokterspraktijk uitgelopen en stond ik plotsklaps in de Kanaalstraat. Gelukkig begrijpen ze in deze straat wel hoe het moet en waren er meerdere zaken die mij en mijn hongerige buik op mijn wenken wilden bedienen. De keuze viel heel makkelijk op de eerste tent uit de straat… Mevlana

[Lees verder →]

Oh, wat heb ik het toch zwaar. Salade met mozzarella, twee biefstukjes die
ik zo de pan in ga smijten, glaasje rode wijn er bij. En toch loop ik al de
hele dag met een onbestemd gevoel rond. Melancholisch bijna. Zeg maar een
toestand waarbij “Perfect day” van Lou Reed de perfecte soundtrack is.
Wetende dat ik het goed heb en je toch kut voelen. Uren door een grijs
Nederland heen rijden helpt ook al niet echt mee aan een positief gevoel. [Lees verder →]