KEBABREPORTERS

Een bijdrage, een hele mooie zelfs, van een kebaboom!

Verslag door Kebaboom
Was onlangs in Oberhausen, en at daar een broodje dood dier dat de volmaaktheid dicht benaderde. Gedachten gingen onwillekeurig uit naar mijn neven(verschijnselen), en dus naar kebabreporters.

In Duitse biljartzalen is het schlecht fressen, vaak kun je er niet eens een broodje kopen, laat staan een warme hap. En op een zakje chips of een bierworstje kom ik de dag niet door, dus maar eens de stad ingewandeld.
Ach, laat ik zuerst nog even ingaan op die hoogst merkwaardige Duitse consumptie. “Orangensaft” is een idiote bestelling, die wordt begroet met onbegrip. Niet op voorraad, verkaufen wir nicht.
“Apfelsaft” daarentegen, staat binnen twee tellen op tafel. Het blijkt alleen, hoewel het vagelijk naar Grossmutter Schmidt smaakt, meer koolzuur te bevatten dan Pepsi. “Wasser” is Spa rood, dus ook weer vol Kohlensauer.
Wil je echt water, bestel dan “stilles Wasser”, of “Leitungswasser”. Meewarige blikken zijn nog steeds je deel, want om je heen geniet men van grote glazen waarin (om 12.00 AM) bier en cola vrolijk gemixt worden.
BIER EN COLA! Mag ik een teiltje?
Mijn wandeling bracht me bij Mehmet. Zijn zaak heet toepasselijk Bei Mehmet. En hij deed alles goed, moet ik zeggen. Ging naar buiten om te roken, toen ik zat te eten. Da’s altijd een goed teken.
Ik heb er een standaard Döner genomen, en om met Maggie Wheeler (Janice) te spreken: OMG.
Een knapperig vers kwart-broodje. Ter plekke afgesneden lamsvlees (genereus veel), sla, zuurkool, ui, tomaat/komkommer (dit alles op mijn verzoek in bescheiden hoeveelheden), en een mixje van cocktail- en knoflooksaus.
(Ik heb het niet zo op de kaasstaafjes en de yoghurt-sausjes). Het broodje wordt in een tosti-ijzer verwarmd zoals het hoort.
Je hapt erin en drie tellen later ben je verkocht. Een overdonderende, gepassioneerde rapsodie van smaken: is this the real life? is this just fantasy? Het gekruide vlees en de frissigheid kunnen niet van elkaar afblijven,
en het broodje is het bed waarop ze de liefde bedrijven. Mehmet, Du bisst mein Hero.
Hoe hij het klaarspeelt om dat broodje te verkopen voor € 3.50 is me een raadsel.

BEI MEHMET – Hermann Albertzstrasse 18 – Oberhausen – Deutschland.

https://www.google.nl/maps/place/Hermann-Albertz-Stra%C3%9Fe+18,+46045+Oberhausen,+Duitsland/@51.46762,6.84599,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47b8c03978c5df19:0xbdab477151184a1b?hl=nl

Even snel want ik wil Gordon Ramsay nog zien en een bakkie sla maken en enkele joints roken voor ik ga slapen.
Snel dus..ja, snel. Ik was in Amsterdam. Nee, slecht begin, heb je al vaker gebruikt.
Het was weer tijd voor een broo…nee, ook niet. Oh oh Cherso gezien? Da’s niks nee.
Eeehm, kebab dus…verdomme zeg, best lastig als je haast hebt. [Lees verder →]

Van die dagen. Boos op de hele wereld terwijl je het eigenlijk op jezelf moet zijn. Maar dat is niet leuk. Liever geef ik alles en iedereen de schuld van alles. Maar als je je dan beseft dat je in Nieuw Vennep bent, tja, dan wil je helemaal anderen de schuld geven. Nou wil ik niemand beledigen… Oh wacht, jawel, dat wil ik wel. Als je wat over het broodje kebab wilt lezen raad ik je aan even naar beneden te scrollen, ik zal tijdig aangeven wanneer het weer over kebab gaat. Eerst wil ik even los gaan. [Lees verder →]

Een van de laatste buiten festivals van het jaar is toch meestal wel (ik wou traditiegetrouw zeggen maar dit was pas de tweede keer dat ik er was)  Cilinderfest in het altijd bruisende Hoofddorp. Kleinschalig en met veel herrie. Drum en Bass, metal, dat werk. Je moet er van houden. Ik zelf kwam voornamelijk voor de gezelligheid, en omdat ik graag elke gelegenheid aangrijp om schandalig veel te zuipen. Ik kwam redelijk nuchter aan op een modderig terrein. Het weer zat niet echt mee, helaas. Voorzichtig aan mijn eerste biertje begonnen, beetje rondlopen, beetje ouwehoeren, dat werk. Alles nog rustig. [Lees verder →]

In Utrecht wordt niet alleen op de kanaalstraat en amsterdamsestraatweg kebab verkocht. Het is af en toe zoeken maar ook in alle andere wijken in Utrecht is deze lekkernij te bemachtigen. Zo ook in Hoograven. 20 jaar geleden bestond deze wijk enkel uit lilleke flats, kleine winkels, de bouwspeeltuin, Webbert nigga thats whats up-lijers en mijn oma. Nadat mijn oma vertrok en daarna ook de rest van het tuig zich meer richting Kanaleneiland en Overvecht verplaatste besloot de gemeente wat te willen gaan doen aan deze prachtwijk.

[Lees verder →]