KEBABREPORTERS

Na alle mooie stukjes van Bas over nog betere broodjes uit Berlijn is het weer tijd voor iets slechts. Iets heel slechts!!! Ik dacht met het Albert Heijn instant broodje döner kebab uit de magnetron toch wel het dieptepunt bereikt te hebben maar het blijkt nog veel erger te kunnen. Dit stukje gaat over pure zelfkastijding.

[Lees verder →]

Maandagmorgen, half zeven. Fluitende vogels, kraaiende hanen en te veel last van een lichamelijk kwaaltje om te gaan werken. Rust is er nodig! Helaas ook iets te wakker om weer verder te slapen. Krantje dan maar. Ik lees over de halve hel op aarde, ik lees over langzaam smeltende kerncentrales. Ik lees er makkelijk overheen, vreemd hoe snel er een soort van gewenning optreed met betrekking tot dit soort berichten. Nou ligt Japan ook niet echt om de hoek, dat scheelt. Leukere dingen lezen dan maar. En leukere dingen om te lezen zijn er. Bas is immers in Berlijn geweest, en heeft daar over geschreven. Resultaat : maandagmorgen iets over zeven en Jan heeft een onbeheersbare trek in kebab. En bedankt Bas. [Lees verder →]

Ik heb je gewaarschuwd..

Na de Hasir en de andere, bovengemiddelde, tentjes, had ik nog maar één zaak te bezoeken.
Mustafa’s Gemusekebap op de Mehringdamm.
Hun site sprak me meteen aan met halfgare humor en flauwigheidjes, maar ook een echte liefde voor het Vak die door de pixels heen te voelen is.
En liefde voor kebab is helaas niet overal te vinden. Het lijkt meer en meer een unicum. Gelukkig hebben we nog goede mensen met hun kebabhart op de juiste plek.
En Mustafa is daar zeker een van.
Ik zag op internet dat er meestal een rij staat, waar ik besmuikt om lachte. Een rij? Kom op zeg, het is de Zwarte Cross niet.
Er staat dus een rij.
Een rij van zo twintig man.
Ik haat in de rij staan voor shit.
Grmblll.
Gelukkig heb ik nog een halve Kindl.
En het MOET wel wat zijn, met zo’n rij. [Lees verder →]

break yo’self

Zo, twee zaken klaar, nu komen de beste eraan. Eerst roken.
Waar was ik? Oh ja, de grote dag!
Bij Kottbusser Tor is de Adalbertstrasse, hier is de plek waar de döner kebab ter wereld kwam.
Ik was jarig en had al tijden terug gereserveerd. Geen idee of het nodig is, het stond leuk.
Omdat we goed getukt hadden en al vroeg in de buurt waren, had ik zoiets van: er kan vast nog wel iets bij. Vantevoren.
En, omdat Peter Schaap, die hier al vele beesten op brood heeft mogen eten, me een goede tip gaf over een zaakje in de buurt dat de moeite waard zou zijn, dacht ik: fuck it. [Lees verder →]

Mooie plek, mooie kebab

Na nog een aantal pintjes te hebben gedronken keerden we weer terug bij ons hotel.
Een hotel dat vroeger redelijk wat actie onzerzijds heeft gezien.
Het voelt toch een beetje als thuiskomen, ook al ben je niet op een vernietigingsmissie, ook al is niet alle graffiti hetzelfde meer, ook al is de videotheek met Corona’s weg. [Lees verder →]