KEBABREPORTERS

Door Bob Kepap & Delicatesther

Met een knuppel de zaak in om je broodje of de muizen die het proberen weg te halen neer te knuppelen. Dat is het beeld dat AD pas neerzette (zij het minder expliciet) van de Nederlandse Shoarma branche.

Wij (Ma CA, Bob Kebab en Delicatesther) onderdrukten onze drang om weer een nieuw experiment aan te gaan en gingen naar de Utrechtse Holy Grail op het gebied van kebab, Eethuis Orkide aan de Kanaalstraat. De zaak is verbouwd, dus is er reden voor een nieuwe beoordeling en een nieuw verslag.

De kebabber is onverbiddelijk. Niet meenemen is aan een tafel zitten en bediend worden en eten onder het toeziend oog. Hier is de Turkse MTV nadrukkelijk de baas, dus de sfeer is gezet.

De kebober (bakt & serveert) komt met het menu. Een gaat er onmiddellijk weer weg, want daar zit een klein vlekje op. Kortom de knuppels kunnen hier in de zak blijven en ook krijg ik geen kans om met de enorme doos met koffiezetapparaat van Delicatesther een rat op te drijven. Het is in vernieuwd Orkide, om met de Vlaamse onafhankelijkheidsbeweging te spreken, proper en kuis.

Het aanbod is groots en meeslepend, je kan hier volledige en perfecte Turkse maaltijden scoren. Orkide zorgt ook voor allochtonen (= niet kebab eters) die binnenkomen. Zo staat de Döner Kebab omschreven als “Kalfs Shoarma”.

Het product is duur, vooral omdat we er extra warme groenten (ook champignons) en feta nemen. Het totaal product gaat al gauw richting  €10. Daarom blijven ze steken op de maximale vijf schapen.
Verder… Ik laat het aan Delicatesther over. De herinnering roept zoveel emotie op dat ik door de tranen in mijn ogen ht teotsenbrot nouweluks nog sie.

—

Dan sta je daar op de bus te wachten, koffieapparaat onder een arm (want jawel, mijn oude koffieapparaat heeft het op maandagochtend begeven. Als er een god is haat hij me.), AH tasje vol boodschappen onder de ander, belt Bob Kepap: “Ik sta over 10 min op centraal, Dappermarkt gaat niet meer lukken maar zin in de Orkide?” Ietwat mopperend dat ik met mijn boodschappen moet zeulen ga ik overstag, ik ben inmiddels toch wel benieuwd naar wat de beste kebab van Utrecht zou moeten zijn. Niet alleen wist Bert dit al eerder te melden, maar ik hoorde soortgelijke opmerkingen van mijn afstudeerbegeleider die ook in de buurt woont. Een jaar na dato van het originele verslag; Orkide dus!

Aangekomen blijkt de tent qua hygiëne en decor inderdaad tot het hoogste niveau te behoren. Dankzij gezellige en authentieke versieringen vind ik deze tent eigenlijk nog mooier dan de HAS, en  de zaak is zeker zo modern. Sterker nog, op de menubalk boven de balie staat een opmerking die mij doet trillen op mijn mediabobo grondvesting; ‘Volg ons op Twitter via @EethuisOrkide’. Niet alleen heb ik een zaak gevonden in Utrecht die het concept Twitter snapt; het blijkt nog een kebabzaak ook. Liefde. Uiteraard ben ik nu volger nummer 10.

Maar uiteraard hoort dit verhaal over voedsel te gaan, bij deze: Kepap en ik gaan voor we aan het product beginnen eerst voor een linzensoepje (ook erg smakelijk), alvorens onze tanden in het overheerlijke broodje kebab te zetten. Kalfsvlees, ui, sla, wortel, twee kleuren gegrilde paprika, champignons, feta en een heerlijke Turkse bol met sesamzaad. Mijn god wat was dit smullen!

Mocht je de tijd hebben om in Utrecht een klein stukje te wandelen vanaf het station; doen. Men heeft gelijk, voorlopig is dit veruit de beste kebab die ik in deze stad heb gegeten.