KEBABREPORTERS

Gouden Kebab door Bob Kepap

Mevrouw Bob  weet van boeken. Ze heeft me dan ook uitgelegd dat goede boeken in drie delen komen. Een trilogie dus. Bekende voorbeelden zijn Lord of the Rings, Pirates of the Caribean & Harry Potter. Nu had ik maar twee verhalen geschreven deze vakantie, dus volgens de regels van Mevrouw Bob (Ma C.A. voor de kinderen)  moest er nog een derde worden geschreven. Da’s mazzel, da’s weer een broodje! Uiteindelijk hebben we gekozen voor Noorwegen. Om precies te zijn voor Norgens Beste Kebab in Oslo. Een waarschuwing vooraf: de enige mensen die zich kunnen permitteren om in Noorwegen te wonen zijn Noren. Voor andere mensen is het te duur. Dat geldt ook voor de prijs van kebab. We gaan het hebben over een broodje van € 9,50!

Er is een groot aantal kebabwinkels in Oslo. We hebben het hier over de kleinste zaak. Hij is gevestigd in een kloostergang. Noorwegen is niet het meest gelovige land in de wereld, en je kop kaal laten scheren in een land waar het 8 maanden per jaar sneeuwt of vriest, dat schiet niet op. De monniken van Oslo zijn dus allang uitgestorven. Nu biedt zo’n goed gemetselde gang ook weer mogelijkheden, dus waar eerst de monniken zaten, zitten nu winkeltjes. Het deel van de kloostergang dat grenst aan de Dronningens Gate biedt onderdak aan een kebabber. We schatten de zaak op vier vierkante meter. Twee voor de Kebabber, en twee voor het publiek. Er hangt een prijslijst, maar omdat die in de klantenruimte hangt, en niet in de ”keuken” is er geen relatie tussen de lijst en wat je betaalt.

Een gepensioneerde man voor me, met een pet met de tekst “Swiss Military” spreekt me aan. Mevrouw Kebab en ik leggen uit dat we een stuk of vijf Scandinavische talen niet spreken, waaronder Noors. Daarmee laten we per ongeluk merken dat Engels wel een optie is. “Kijk”, zegt de man met ogen die beginnen de stralen:“Dit is de kleinste kebabzaak van heel Oslo, maar wel de duurste”.Het is duidelijk dat hij geen tegenspraak duldt:‘Voor kwaliteit moet worden betaald’. Nu had ik net in een andere zaak gekeken waar Vikingen, naast Kebab ook Hamburgers en Pizza verkochten. Mogelijk hadden ze zelfs een bain marie. Dat weet ik niet zeker, want tegen die tijd was mijn bril zo vet, dat ik alleen nog naar buiten kon vluchten. Dus ik geef de man gelijk, voor kwaliteit mag worden betaald. Ondertussen telt Mevrouw Bob ons snel slinkende stapeltje Noorse Kronen na.

Mijn keuze voor kwaliteitskebab bevalt onze gepensioneerde. Hij vertelt dat hij 30 jaar bij de Noorse inlichtingen dienst heeft gewerkt. Daarvan eet hij er hier al 20 kebab. Deze kebabzaak is niet alleen de kleinste en duurste, maar mogelijk ook de oudste. De kebabber haalt ’s ochtends altijd zelf het vlees bij de slachterij. Hij wil alleen dijbeenspier, en alleen de beste kwaliteit. De slachterij heeft eerst wel geprobeerd om meer vleesvormen aan hem te verkopen, maar sinds ze weten dat deze man graag iets meer betaalt voor kwaliteit krijgt hij altijd het beste vlees. Inmiddels hebben we, op verzoek, verteld dat we Nederlander zijn. Dit ontlokt bij de Kebabber een grote grijns, waardoor duidelijk wordt dat zijn voortanden de tand des tijds niet hebben overleeft.  Amsterdam kent hij goed; hij is er veel geweest. Familieleden van hem hebben daar ook Kebabzaken. Hele grote, waar meerdere kebabrollen tegelijk in kunnen. Nederland vindt hij een mooi land, en wat we willen eten. Ik zeg ’two’ en voor ik nog iets uit kan brengen wordt mijn zin al over genomen met dezelfde tandeloze lach:‘Ah, two pita kebab!’ In de tussentijd is hij zorgvuldig bezig geweest met een groot mes, waarmee de kebab in exact de juiste stukjes wordt gesneden. Als een volleerd goochelaar staat hij ineens met twee pitabroodjes in zijn handen. Het lijkt wel een optreden van Hans Klok. Tot op dit moment weet ik niet waar ze in een fractie van een seconde vandaan komen, maar ze zijn kakelvers, mooi lichtbruin en verrassend groot. Voor de winkel staan twee tafeltjes. De gepensioneerde klant stelt voor samen te genieten van onze broodjes.  Daarbij zet hij zijn verhaal voort: De Noren zijn op het zeikerige af als het om hygiëne gaat. Regelmatig worden Kebabzaken door ze gesloten. Die om de hoek is net voor zes maanden dicht geweest. Denkend aan mijn vette bril besluit ik dat de volgende sluiting alweer op de loer ligt. Een tijdje terug is ook de twee vierkante meter hier volledig ontruimd en geanalyseerd. Het mag dan wat duurder zijn, maar ze hebben helemaal niets fouts kunnen vinden.

Tijdens dit verhaal verdwijnt er sla, maïs, gemengde salade, drie sauzen en ui rond de grote lading vlees in het broodje. Of ik het ook pittig wil. Da’s natuurlijk jammer, zoiets vraag je niet. Het blijkt dat de man geen sambalsaus heeft, maar desgewenst een pepertje en in peper/sambalsaus ingelegde groente kan toevoegen. Ik hou even het broodje voor Mevrouw Bob vast, maar dat mag niet. De man maakt gepersonaliseerde broodjes met een samenstelling en hoeveelheid die wordt aangepast aan de individuele klant. Dit is het broodje voor mevrouw. Als die het even kwijt moet dan kan dat in het piepkleine houdertje op het glasplaatje dat ons scheidt. Snel leg ik het broodje weg, om mijn eigen exemplaar in ontvangst te nemen. “Alstublieft meneer” zegt de kebabber in keurig Nederlands met een Turks/Noors accent. Hij kijkt tevreden, weer twee totaalbroodjes afgeleverd.

We verorberen het product samen met onze nieuwe Noorse vriend. We geven hem op alle punten gelijk. De prijs is voor Nederlandse begrippen absurd, maar we hebben daarna zo lang geen honger meer dat we kunnen zeggen: je krijgt er wat voor. Al rekenend komen we zelfs tot de slotsom dat we volgens de prijslijst meer hadden moeten betalen.

Het vlees is het lekkerste kebabvlees dat we beiden ooit hebben gehad, mals, zo van de grill en uitstekend gekruid. Geen harde stukken, vetranden of  voorgecremeerde delen, alleen verrukkelijk mals vlees. Het broodje moeten we even uitgraven uit de vulling, maar ook dat is zo vers en knapperig dat het een extra eervolle vermelding krijg, En tot slot: zelfs ik vind het gras de moeite waard. Duur broodje, maar voor ons de eerste prijs en een gouden medaille voor deze old school kebab.

Dronningens gate 27,0154 Oslo

https://www.google.nl/maps/place/Dronningens+gate+27,+0154+Oslo,+Noorwegen/@59.9121872,10.747773,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x46416e627626411d:0xb43dad76e8e0a355?hl=nl