KEBABREPORTERS

Terwijl heel Nederland meehuilt met de wolven in het bos, of beter met Prorail en de NS over hoe koud het is in het land, zitten MaCA en ik in Oostenrijk, waar het echt fris is.
’s Nachts is het dieptepunt -34oC, overdag -15 tot – 20. Er is hier eindeloos veel sneeuw, die met behulp van bulldozers wordt opgestapeld tot honderden meters hoogte. Onze hotelier beweert dat dit bergen zijn, maar als iets wit is, is het voor mij sneeuw tot het tegendeel is bewezen.


We hebben hier nu een paar dagen lokaal gegeten. Hoe zal ik het omschrijven? Je hebt de Franse cuisine, de Chinees, de Turk en zelfs de Indiaase restaurants zijn niet uit te roeien. Een Argentijns steakhouse is ook fijn, en wat te denken van een Japanner of een Italiaan?
Ooit iemand horen voorstellen om eens “naar de Oostenrijker” te gaan? Ooit een Oostenrijks kookboek gezien? I rest my case!
Samenvattend: het Oostenrijkse menu bestaat uit worsten, schnitzels, goulash, smac en meer gebraden worsten. Allemaal voedsel met potentie, zolang je het in een buurland eet.
Alleen de Heuriger bieden kwaliteit rond de Oostenrijkse wijn, maar die zijn van november tot mei met vorstverlet.
Kortom, met dank aan de winterbanden maak ik een haakse bocht als MaCA zegt: Zie je die….?
Want jawel, twee foto’s van verleidelijk kijkende kebabsters staan naast een Imbiss. De spanning stijgt. Oostenrijkse kebabsters, of toch een echte Imbiss met sauerkraut en doodgekookt varken op een slap bolletje met naar keuze mayo of ketchup en geen mosterd?
Mert heeft een uitgifte luikje, maar je kan aan de achterkant van de keet ook naar binnen. Er staan een paar foute tafels en stoelen en één rol die arrogant de zaak in kijkt.
De kebabsters hebben hun jongere broer aan het werk gezet. Nu is het bedienend personeel soms een bonus, maar het is niet waar we voor komen. Het gaat om de kebab.
Allereerst die arrogante rol. Waarom deze kwalificatie? De rol bestaat uit keurig gestapeld lamsvlees, zo van het dier aan het spit zonder tussenkomst van vleesvervangers, eilijmstoffen, additionele kleurstoffen en/of de partij voor de dieren. Iedere andere rol zou belachelijk staan, en het is aan deze rol aan te zien dat-ie dat weet.
De jongere broer van de vrouwen op de posters is vriendelijk en zeer bekwaam. Bovendien is het een goedlopende zaak, dus geen gedonder met warmhoudplaatjes (had ik al verteld dat het op moment van bestellen -18,5 is?) au bain-maries of andere product-verpesters.
Het verse broodje met sesamzaad wordt goed afgebakken en voorzien van een ruime hoeveelheid vlees, verse salade, tomaat, saurkraut en ui. Deze wordt keurig verdeeld over het product en een ruime hoeveelheid verse yoghurt knoflooksaus maakte het geheel meer dan af.
Daarbij dringt een vraag zich op, die ik hierbij even aan ons gilde wil doorgeven. Hoe komt het dat bij de één een perfecte hoeveelheid saus zich magisch vermengt met het geheel en zorgt voor een prima smaaksensatie, terwijl bij de ander het alleen geschikt is om ASAP via je nek naar je navel te stromen?
Sommige reporters hebben zelfs wel eens openlijk getwijfeld aan hun vermogen tot het schadevrij innemen van kebab, alleen op basis van de saussoort die als een fragmentatiebom aan alle kanten uit je broodje spuit. Ik vind dat dit element zwaarder beoordeeld moet worden.
“Scharfes?” vraagt de kebabber vriendelijk. “Hedde al eens naar buiten gekeken stuk onbenul?” is het eerste wat in me opkomt. Maar de vertaling in het Duits is in mijn hoofd net zo vastgevroren als alles in dit godvergeten land, dus ik volsta met “Gerne, Bitte”. Het maakt ook niet uit, dit is de enige kans die ik vandaag krijg ik iets van warmte te voelen.
Het resultaat: In alle opzichte een prima broodje, want het vlees is ook nog eens prima gekruid. Voor mij is het heet genoeg, maar op de tafel staat ook nog een extra strooibusje met hete chilipoeder.
Kortom, niet het meest hemelse broodje dat ik ooit heb gehad, alleen al omdat er geen feta op zat, maar met een prijs van € 3.50 voor een groot broodje een absolute topper in zijn gewichtsklasse.
Tenzij iemand Delica’s oproep voor het concept winter: “Kill it, kill it with fire” weet waar te maken is Imbiss Mert in Reutte de place to be in de Oostenrijkse winter. En gelet op de kwaliteit van hun keuken de rest van het jaar ook.
Imbiss Mert, Lindenstrasse 4, Reutte, Tirol, Oostenrijk.

https://www.google.nl/maps/place/Lindenstra%C3%9Fe+4,+6600+Reutte,+Oostenrijk/@47.488943,10.7171075,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x479cf1261b9638c5:0xb82ae598e5fcbd45?hl=nl