KEBABREPORTERS

Iedereen heeft last van vooroordelen. Het kan geen kwaad, zolang je je haar niet bleekt en in de gel zet, of beweert dat Aldi kebab lekker is. Ik heb last van vooroordelen als het om Belgen gaat. Dat is prima, want soms vindt je in België prima kebab. En dan komt de dag dat er een Belg op de plaats van de authentieke kebabber staat.


MaCA was een ernstige vorm van jarig, het weer een minstens zo ernstige vorm van voorjarig. Tijd om de blije toerist uit te hangen in Brussel. Onder de-rook-hebben-ze-er-niet van het Atomium ligt het Madurodam van België, Mini Europa
Ook al zijn het kleine gebouwtjes, slenteren maakt hongerig, en dus was ik opmerkelijk blij met de verzameling vreettenten voor de kassa van deze toeristen attractie. De eerste waar je tegen op loopt is “Snacks”. Op het menu staat een Pita en Durüm Kebab.
Dus ik naar binnen waar een reserve-Fransman achter de balie staat (als ik in een discriminerende bui zou zijn zou ik het over een Waloon hebben, maar ik probeer het “negro” woord voor de Zuid-Oost Vlamingen te vermijden). Ik vraag om een pita Kebab, MaCA, in al haar wijsheid, alvast om een toilet. De plaatsvervangende Limbo wijst op een ander bord dan degene die buiten hangt. Alleen dürüm. Ondertussen denk ik terug aan de rondjes rond de Eifeltoren en de Big Ben en kies er voor om “doet dat dan maar” te zeggen.
Hoewel de basisfilosofie van deze site was, is, en altijd zal zijn dat alles, maar dan ook alles de verdienste en/of de schuld van de kebabber is (bij voorkeur & voorbeeld het laatste) is het nu volgende mijn schuld.
Ik lees heel snel, en alles wat ik zie (wat je lelijk kan opbreken als je naar een tekst op een T-shirt staart zo in het voorjaar). Nu mis ik de onderste regel op het menubord. “Bij al onze schotels zijn groenten, fritten en saus inbegrepen”.
De Dürüm wordt klaargemaakt, terwijl wij mogen gaan zitten. MaCA met een duivelse glimlach, omdat ze zich heeft weten te beperken tot een kop koffie.
Ik zie nog net mais, ui, wortel en sla op de pannenkoek verdwijnen en zeg ja tegen de knoflooksaus, die er uit ziet als medium gestold bakvet van een maand oud. Tomaat, feta en andere smakelijke producten worden overgeslagen. Er draait een rol, maar die komt volgens mij uit Madame Tussaud: levensecht, maar volkomen fake. Het vlees wordt warm gemaakt op de bakplaat en verdwijnt ook op de Durum, dan onttrekt het geheel zich aan mijn gezicht. Even later reken ik €4 af en krijg ik een Dürüm die stijf in het aluminium folie is gerold. Een hap en jawel: fritten.
Weke patat is tussen het geheel gegooid en daarna strak opgerold tot een meelbom met groenten en saus. Ik onnozele: groenten, fritten en saus inbegrepen, de waarschuwing stond op het bord!!!!

Het oordeel: het kippenvlees is goed gekruid en afgebakken. De rest is één amorfe massa met de maïs als “onderscheidende” substantie.
Soms fakkel je een tent af omdat ze een smerig product hebben en en je eigenlijk alleen maar video opnamen wilt hebben van het moment waarop de voedsel en warenautoriteit de sharia op de eigenaar los laat. Dat geldt hier niet. Met geen van de onderdelen is iets mis, maar dit Belgische excuus voor een kebabber zonder IQ en/of culinaire gaven weet het samen te voegen tot een lauwe warme caloriënbal. Een ziek schaap, meer punten krijgen ze niet.
Mini-Europa Brussel. Eet wat anders/ergens anders. Keuze zat in een straal van 150 meter.
Snack
Bruparck Brussel

https://www.google.nl/maps/place/Bruparck/@50.8960265,4.3392739,17z/data=!4m6!1m3!3m2!1s0x47c3c2342ed82cb5:0x94c9bdc85b601da3!2sBruparck!3m1!1s0x47c3c2342ed82cb5:0x94c9bdc85b601da3?hl=nl