KEBABREPORTERS

Het duurt even maar dan heb je ook wat. Toch? Hier het laatste verslag van de Kebabtour Part Deux!

Turkse patisserie Bronx en Lommer

Je weet de deal denk ik. Al is het al weer enige tijd geleden… We reden dus door Amsterdam west.  De één rechts en de ander links kijkend. Als we een dure auto hadden gehad met opengedraaide maar geblindeerde ramen en we behangen met gouden kettingen en uzi’s in de aanslag aan het cruisen waren leken we wel een stel gangsters straight outta Compton op zoek naar rivalen die we konden liquideren. Als zeg ik. Want ik werkelijkheid reden we in een wijvenauto, zaten de ramen potdicht in verband met een stormachtige regenbui, omklemden onze vingers ipv een uzi een lauw blik pils en keken we niet stoer maar hadden we de laveloze uitdrukking van een dakloze alcoholist die zich na een dag Export bier drinken meldt bij de nachtopvang.

Goed we tuurden rond voor de laatste ronde voor mij en niet zonder succes. Aan de Bos en Lommerweg spotte ik een bord met Actie 1,99! erop. Ik kon de rest van het bord niet lezen maar mijn gevoel zei dat dit over kebab ging. Nou laat mijn gevoel me dikwijls in de steek maar toch sommeerde ik de chauffeur te stoppen. Ik sprong uit de auto en sprintte al regeldruppels ontwijkend de tent in die zich achter het bord verschool.

Eenmaal binnen dacht ik al snel dat mijn gevoel me weer eens in de steek had gelaten aangezien ik in een Turkse patisserie was beland zonder enig spoor van kebab. Aangemoedigd door de alcohol die door mijn aderen gierde, besloot ik toch de stomme vraag te stellen of ze ook kebab verkochten. Het olijke meisje haalde een collega van achter erbij en ze overlegden wat in het Turks. Ze keken me aan, overlegden weer wat en ineens kreeg ik te horen: “Alles erop?”

“Alstublieft!”, zei ik beleefd.

Ergens verscholen tussen de baklava stond een bak die werd opengetrokken en er werden dampende stukken dood dier uitgetoverd. Onder de toonbank werd een broodje vandaan gehaald en aan de andere kant van de zaak werden wat stukken sla uit een bak getrokken.

Het broodje werd uiteindelijk volgestopt, saus erover, betalen en hup, terug naar de auto. Onderweg met mijn handen mijn broodje beschermend zodat niet alle saus eraf zou regenen en op mijn nieuwe sneakers terecht zou komen. Want een broodje zonder saus terwijl net je schoenen onherstelbaar verneukt zijn levert doorgaans geen positief verhaal op.

Ik sprong in de auto. Besloot na een foto te hebben gemaakt dat het eerst tijd was voor wat drinken. Had tenslotte in de tijd dat ik in de patisserie stond al zeker 5 minuten geen drinken gehad en ik begon inmiddels uitdrogingsverschijnselen te krijgen.

Dan nu het broodje zelf. Echt typisch een twee euro broodje zei ik na afloop. En zo was het ook. Klein broodje, weinig vlees onderin. Een verdeling van eerst alleen saus, dan vlees, erna sla en uiteindelijk alleen een hompje droog brood. Ach laten we niet te veel zeiken, voor twee euro mag je best wat milder zijn. Niet onaardig. Niet goed, niet overdreven slecht.

Nou moet ik er wel bij zeggen dat het aantal toiletbezoeken na onze tocht in de dubbele cijfers is gekomen. Maar ik wil niemand vals beschuldigen dus dat doe ik dan ook maar niet. Iets of iemand heeft er in ieder geval voor gezorgd dat mijn toiletrollengebruik op één dag aanzienlijk steeg….

Unlu Mamüller Pastahanesi
Bos en Lommerweg 227

https://www.google.nl/maps/place/Bos+en+Lommerweg+227,+1055+DT+Amsterdam/@52.3783673,4.8485994,18z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c5e26f5bfd3173:0xfb5ab8cd284bb1b0?hl=nl