Maak het af! Schrijf dat laatste ding!
Here we go…
Dag 1 zat vol kebabs, pina coladas en gedoe met nostalgische tijden in Berlijnse kraakholen.
Dag 2 begon wakker door de Jan Betonboor™ en döner Dach…waar waren we na al deze dingen?
Wederom op het station Warschauerstrasse, klaar om terug naar de bewoonde wereld te gaan.
Op Kotbusser Tor gingen we eruit waar Kottiwood lonkte, maar we lieten ons niet verleiden.
Snel naar beneden, naar de U8 richting Hermannplatz voordat we alsnog aan de chilicheese zitten!
Het laatste broodje van deze tour zou gegeten worden bij NUR Gemusekebap.
Inmiddels was het weer een ietwat omgeslagen; er vielen her en der wat druppeltjes tussen neerslag en sneeuw in. Geen ramp allemaal, ze waren op twee handen te tellen.
Dit deel van Berlijn is vrij Turks te noemen; de pro-en antiKoerdische graffiti liet weinig te raden over.
Omdat ik het adres niet had opgeschreven, liepen we die hele fucking straat uit…en dat was best een lange straat!!!
Voordeel was dat meteen opviel dat deze straat zn eigen tour verdient.
Jezusallemaggies wat veel kebabtenten!
Kebabreporters.com-oprichter J. had het over salafistenkebab…hmmm, ik zie wel van die hoge broeken en lange baarden, maar om eerlijk te zijn heb ik daar niet zoveel mee. Ik vind die gasten leuker op tv, met hun benen eraf of zonnebadend in hun eigen bloed in de woestijn te Raqqa.
NUR dus…Nur al Din? Ik raak alweer op dreef, let it go.
We liepen dus die hele goddamn straat uit, wat zeker een half uur of langer duurde. Het duurde zelfs zo lang dat we ergens in het middden besloten op te warmen in een kebabtent waar we bier dronken en GEEN KEBAB aten, terwijl de rol er appetijtelijk uitzag.
Eenmaal aan het einde aangeland, bij metro Hermannstrasse, staat dat karretje van NUR.
Tien verschillende sauzen, twee soorten brood. Kortom, we moesten wel.
Ik ging voor de avocadosaus en scharf, was niet scherp genoeg om een derde saus te kiezen, maar dat schijnt wel normaal te zijn.
Fuck, ik weet niet meer wat het allemaal kostte. Maakt ook niet zoveel uit nu.
Wat weet ik nog wel? het brood was volkoren zonder dat we daarom vroegen..hmm…ik weet niet of me dit bevalt.
Het is een beetje ‘dense’? Een beetje dikkig? Niet een FAN-TAS-TISCH idee.
De wortel is me iets te zoet…iets te aanwezig.
Dat waren de minpunten wel eigenlijk. Mocht je dat minpunten vinden tenminste. De avocadosaus was grappig…..echt iets dat je nergens anders tegenkomt.
Tja, wat moet ik zeggen? De volgende keer ga ik voor een andere combo. De vulling is wel enorm, de smaak van het vlees is wel top en de samenstelling super, alleen was ik na 1.5 dag kebab rammen wel een beetje klaar ermee geloof ik.
Nee, dit is geen juichend report. Maar dat lag meer aan de vermoeidheid dan aan NUR. NUR krijgt van mij een tweede kans. Hopelijk ergens dit jaar als er lui gek genoeg zijn om nog een keer die kant op te rollen.
We stapten in de metro richting Schönefeld, waar we half verrot op bankjes wachtten tot we konden boarden en terugkeren naar Nederland. Onder het genot van een vliegtuig Bloody Mary, dat dan weer wel.
1 reactie tot nu toe ↓
1 Jan Beton // feb 15, 2018 at 14:55
Ik ga wel weer mee, boek ik wel een eigen kamer :)
Reageer