KEBABREPORTERS

Ok dan…
Het moest er toch eens van komen.
Je kan niet brullen van het lachen en genieten van jullie verhalen en dan nooit zelf iets testen.

Afgelopen week wederom naar Istanbul maar met mijn vriendin Suus.
Geen arbeid dit keer gelukkig dus meer tijd om stad verkennen, wat rustiger aan te doen dan normaal.
Dit werd denk ik mijn tiende bezoek aan Istanbul en vanaf de eerste keer dat ik er kwam voel ik me thuis, een apart best wel raar gevoel.
Hele aardige mensen, rangen zijn belangrijk maar niet overdreven, veel respect voor elkaar, goed eten, mooie tenten, mooie vrouwen om te bekijken, meestal lekker weer, niet duur…
Nadat ik vertelde aan mijn moeder dat ik me zo thuis voelde in Istanbul vertelde me dat dat wel kon… Ze begon een heel verhaal over m’n vader, een Mini, naar Istanbul gereden in ’74 en zo blijkt… ik schijn er voor 99% zeker gemaakt te zijn. Direct het gesprek gestopt! Elke info meer is teveel van om van je moeder te horen.

Nadeel van de stad en daar word je heel erg moe van is dat bij alles wat je doet je moet onderhandelen of moet opletten. En dat sloopt je, in ieder geval mij… Het is erin gebakken bij ze, het is een spel en als je er hard tegenin gaat draaien ze meteen terug met een lach…
De taxi’s naaien je met de meter aan/uit, de wissel-truc dat je te weinig geld geeft, 10 Km omrijden omdat er blijkbaar files(…lees geen) staan, verkeerd geld terug geven, bonnen in restaurants kloppen bijna nooit etc.
Eerste dag middag vlucht van 4 uur, ‘s avonds zwembad, turks badhuis in hotel, wijntje, raki met water en ijs, kleine hap in hotel, het neuk-gedeelte en vroeg naar bed.
We werden om 07:30 opgehaald om de toerist te spelen.
Je denkt zo vroeg maar om 09:30 waren we pas op de eerste locatie.
Oorzaak? Verkeer, rondjes rijden en druk doen om niets. Niet druk maken, heeft geen nut (….je zou gek worden Bas!).
Vergezeld door twee joodse potten volgens mij, twee bejaarden met hun(zoals altijd) hoofd draaiende pakistaniers en wat stellen met dezelfde jassen aan meteen het toeristische gedeelte gedaan, Blauwe moskee door gehuppeld, Hagia Sofia zonder schoenen, ondergrondse tunnel etc.
Blijft indrukwekkend. Helemaal dat alles en iedereen(ook de moslims) vroeger ALLEMAAL hetzelfde geloof hadden en dat ze al die onzin van nu om niets doen… De stad was oorspronkelijk gesticht door de grieken ongeveer 600 v.Chr, en geen gezeik om godsdiensten etc.
Alles was hetzelfde, 1 god; Allah, Mohammed, Satan of wie dan ook. Als je toen irritant was dan werd je onthoofd, klaar…

Daarna de Bazaar door.
Oftewel een paar uur lang je rot lullen om korting te krijgen.
Overigens is dit zeer relaxed allemaal en gaat het op een hele leuke manier.
Tunesië, Jamaica en Afrika ook markten meegemaakt en daar werd het soms allemaal redelijk agressief en in Tunesië zelfs bedreigd en een hoek in gedreven door een gast met een mes.
Hier is het een spel en als je dat door hebt is het erg leuk.
Uitgangspunt; Niet meer dan 33% betalen. Missie geslaagd.

In de namiddag op zoek naar vlees.
Ik had natuurlijk al meerdere malen opgeschept tegen mijn turkse klanten dat mijn goede vriend Bas met wat andere kannibalen een Kebab-beoordeling site hebben. Goede vriend Michiel kwam ook nog langs tijdens mijn verhalen en ze waren onder de indruk.
Ik kreeg meteen wat adresjes door waar dit er een van is.
Het werd me al meerdere malen door hun aangegeven dat er op de Bazaar een toptent zat.
De laatste drie jaar deze niet gevonden tussen de 1200 winkels en meer dan 400.000 bezoekers per dag! Nu direct aan de locals gevraagd en iedereen wist direct waar het zat. Het was wel een eind ronddolen maar gevonden.
Het zat in het goud hoekje op de Bazaar waar je als toerist niet of bijna nooit komt.
Aangekomen even wachten tot een paar locals opschoven op het kleine bankje en we werden tussen een paar lachende turken gezet door de vriendelijke eigenaar Mustafa, die de tent al 28 jaar heeft.
Zijn tentje, of uitsparing in de muur vol met turken, is schoon en netjes. Zeer netjes; een goed teken! Is mijn eerste reactie.
Zitten, beetje rondkijken, lachen naar iedereen die naar je kijkt en naar je lacht en over je lult(een lange grijze verschijning van 2 meter denk ik maar…) en maar een Pide Doner bestellen die nog geen 3 euro kostte.
Er stond meer op de kaart maar laat ik gaan waarvoor ik ben gekomen.
Het vlees werd gewogen voordat het je pita in gaat, Mustafa nam het heel erg serieus en hij vond zijn vlees een soort goud was en goud weeg je ook dus…
Hij snijdt het vlees en zijn partners binnen regelen de rest.
Niemand anders zit aan het spit, NOOIT!
Ik moest hardop lachen om zijn hoofd erbij.
Hij vond het niet grappig, dit was een uiterst serieuze bezigheid!
Ze maken het vlees in huis vanaf heel vroeg in de morgen, vers gesneden vlees en kruiden worden elke morgen in elkaar geflanst voordat het aan het spit gaat met kolen. Gas wordt NOOIT gebruikt.
Ze gaan rond 12:00 open omdat dan het vlees pas klaar is en rond 17:00 is het op, zaak dicht. Al jaren, simpel, mooi!

Ok, binnen een paar minuten het broodje op tafel.
Wat me meteen opviel is dat het klein en dunner dan “normaal” was.
Ik ben geen kenner maar je kijkt toch altijd even snel naar de maat en dit viel tegen maar we geven nog niet op…
Geen rare sausjes erbij maar alleen maar wat scherp poeder op tafel.
Leek paprika maar was scherper, ik wou dat ik het kon beschrijven zoals die schele altijd doet maar vergeef me. Ik kom er niet op.
Ik zit nog te twijfelen om wat saus te vragen maar ik denk dat Mustafa me dan onthoofd had.

Het broodje… Simpel is mijn eerste gedachte en klein zoals ik al vertelde.
Paar verse dunne niet te natte tomaten schijfjes erin, bruin met een zwart randje gebakken uien en wat frietjes netjes neergelegd aan de buitenkant van het broodje. Door het vlees heen wat kleine kruiden, kleine stukjes niet te pittige peper afgemaakt met stukjes augurk, niet overdreven en geen onzin als een groot slablad of andere rommel.
Ik ging er ook echt eindelijk voor zitten en bedacht me dat het voor jullie een soort religie is of moet zijn, denken wat er allemaal inzit, foto’s maken en opslaan wat je moet beschrijven.
Ik heb Bas meerdere malen vergezeld in binnen-en buitenland en ik voel ‘m. Dit is serieuze shit…
Eerste hap en meteen de juiste niet te scherpe smaak van het vlees, heerlijk!
Het voelt droog aan maar dit is niet irritant, zeer zeker niet.
Het water loopt me weer in mijn mond…
Maar, HUH…. de patat is koud en ik bedoel echt koud in het broodje!
In een Nederlandse frietzaak smijt je het bakje direct terug, tegen de goedlachse chinees aan met z’n smerige schort om.
Na twee tellen verontwaardigd na te denken aan de koude friet erbij geeft het een onwijs lekkere smaak. Hier is duidelijk over nagedacht en ik zie Mustafa ook met een kleine glimlach snel mijn kant op kijken.
Hier geniet hij natuurlijk al jaren van. Al die kanslozen die bedenken wat de afgekoelde gebakken patat erin doet.
Wat me meteen opviel en is dat ik geen vet mors of bijna niet proef.
Heerlijk, niet schuin boven de tafel eten zonder dat je broek eronder komt te zitten of dat je saus morst, dit was goed. Ik hou hiervan.
Enige nadeel is dat het te snel op is, het kon iets groter maar het vulde. Om de smaak te behouden heb ik geen tweede besteld.

Volgende keer op de kaart zeker iets anders bestellen maar voor nu was ik voldaan.
We kregen een vaarwel comité van Mustafa en zijn collega’s en de bocht om zag ik dat( waarschijnlijk) zijn zoontje van rond de tien nieuwe kolen aan het voorbranden was in een aparte oven/bak… Deze tent zit er over vijftig jaar nog zwijmel ik in mezelf.
Na wat foto’s voldaan weer wat verder gaan afdingen verderop en de drukte in.

Vergeef me alle onzin eromheen en Bas; sorry voor de spelvouten waar je zeker over gaat zeiken.

Soulman Mark

https://www.google.nl/maps/place/Grand+Bazaar/@41.0106848,28.9680681,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x14cab99162d70527:0x64c8680b5ac198ab?hl=nl