KEBABREPORTERS

Wij reporters hebben in ieder geval twee dingen gemeen. We discrimineren en we houden van dood vlees.
Dat eerste is geen verwijt, maar onze reden van bestaan. Zonder discriminatie kom je niet tot een oordeel. Het tweede is niet te combineren met het lidmaatschap van de PvDD, maar ik ken maar een PvDD stemmer die ook schrijft en zolang dat goede verhalen oplevert spreek ik er geen oordeel over uit.
Waarom deze overpeinzingen? Ik bevind me in een vertrekhal, om exact te zijn in het FoodCourt van Vertrekhal B op ongeveerd de laatste plaats ter wereld waar je mag discrimineren. Ik ben op het Oliver Tambo Vliegveld in Johannesburg. De beginnersguide to World of Kebab laat me volstrek in de steek. En dan zie ik Anat.
Anat verkoopt Shawarma, Wrap & Kebab. Ik ga er voor en neem een wrap. Als de Fransen een stokbroodje speklap kebab noemen, mag ik een rapport schrijven over een product dat het predicaat kebab volgens het menu niet heeft.
Achter de balie staan vier zeer zwarte bedienden. Meer naar achteren staat nog meer volk. Ik draag 39 rand af en mag in de rij gaan staan. De keuze valt op de kalkoen/beef rol. Allereerst omdat die er geweldig lekker uit ziet, daarnaast omdat ik vind dat de evenhoevigen na de springbokbiefstuk van gisterenavond voldoende aan mijn vleselijke lusten hebben bijgedragen.
Het is me al opgevallen dat personeel in dit land standaard nors en ongeïnteresseerd kijkt, maar dat je daar even doorheen moet prikken. Het kraakheldere uiterlijk van de tent duidt op als behalve onverschilligheid.
Als er van achter een verse wrap wordt aangegeven wordt eerst een laagje humus gesmeerd. “Wat wil je er op?”
Tijd voor toegepaste psychologie en misbruik! Via “Het ziet er allemaal lekker uit” open ik meedogenloos de aanval.
“Ja, maar wat wil je er op?”, de norse blik is verdwenen, de aanval werkt. Met “Tja, het ziet er zo lekker uit, ik zou eigenlijk alles wel willen” wordt de fuik ver open gezet. De bediende begint gemotiveerd te scheppen. Halverwege, na de sla, kool en ui komt hij bij de sausen. “Wat voor saus?” Ik ben inmiddels klaar voor de kill: “Dit ziet er zo fantastisch uit, doe maar wat jij lekker vindt. In ieder geval knoflookyoghurt saus en wat van dat rode.”
“Ah de chilisaus, yes Sir!” Ik mag gelukkig exact aangeven hoeveel ik er van wil. Volledig in de ban van de blijheid van de klant slaat de man nu volledig door. Er gaat zure komkommer, een soort Afrikaanse peper, een soort gebakken aubergine en voor de zekerheid meer sla op. En een berg vlees. Het lijkt of hij de reportersgeest kan lezen: door mijn laffe aanpak is de saus volstrekt verdwenen. Dat zou een schaap voor de verdeling kosten. Hij loopt snel terug naar de knoflooksaus en schept er nog een lading op. Om het af te maken wordt er nog wat natuurzout en kruiden over gestrooid en, om het af te maken BBQ saus.
Het lijkt nu tot hem door te dringen wat hij heeft gedaan. De wrap is door zijn swingende enthousiasme uit het zicht verdwenen onder de Kilimanjaro van groenten en vlees. Hij slaagt er in een papiertje onder het geheel te schuiven, waarna hij er met zijn volle gewicht op duikt. Het lukt hem zowaar de berg binnen de rol te dwingen en er papier om te vouwen.
Ik heb geen foto gemaakt van het gevolg van het weer open scheuren van een deel van de rol. Maar laat ik het samenvatten met “de verdeling was goed en overal”.
Het oordeel: top product. Alles vers en voldoende, krachtige smaak, voldoende bite en na een beetje aanmoediging met liefde klaargemaakt. Als er ook kebab op het bord had gestaan had ik toegevoegd dat ik de typische kebabkruiden slapjes vond. Omdat het hier winter is & omdat dit het eerste verhaal is wat ik op het zuidelijk halfrond schrijf beveel ik de Warp van Anat aan als prima Kebab, al raad ik de puristen onder ons aan de BBQ saus te vermijden. Drie schapen voor het product en een steenbok voor de bediening.
Anat, Vertrek hal B OR Tambo Airport, Johannesburg.

https://www.google.nl/maps/place/Johannesburg+Tambo/@-26.1366728,28.2411459,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x1e95143805a229c3:0xb3bf1c40792821d6?hl=nl