KEBABREPORTERS

Op het vervallen industrieterreintje alwaar ik resideer en waar ik mezelf omring met blikken aanbiedingsbier kreeg ik elf september jongst leden ineens een visioen. Op de televisie was de jaarlijkse herhaling van de aanslagen op het wtc en plotseling zag ik de overeenkomst met kebab, twee spiezen, een berg vlees en kebabbers die dit vol overgave aan het roosteren waren. Er moest dringend kebab gegeten worden.

Twee neurofennetjes, een bvo’tje, ov-chipkaart en vijfentwintig minuten ergernis later stapte ik uit op het Waterloopleinstation met de vastberadenheid om de eerste de slechtse kebabhut binnen te vliegen om deze genadeloos tot aan de grond toe af te branden. Natuurlijk had ik ook op de Nieuwmarkt uit kunnen stappen om het vlees op de Wallen te keuren waarbij de kans van het slagen van mijn quest vrijwel gegarandeerd zou zijn maar er mag best een kleine uitdaging aan te pas komen.

Nu ben ik aardslui en hoeft die uitdaging dus ook weer niet al te groot te zijn, wie de plank laag legt wordt immers niet snel teleurgesteld, dus besloot ik me te richten op de omgeving van het Rembrandtplein, toch ook wel een potentieel voor ransbakkebab. Er loopt immers genoeg dronkenboerenvolk rond in combinatie met budgettoeristen, de doelgroep van die smerige neonhutten die hun halfbedorven en slecht geroosterde kebab aan de man brengen tegen woekerprijzen.

Vanaf het metrostation stak ik de Blauwe brug over, die zo heet omdat je er meestal, als je vanaf de andere kant komt aansjokken, zo blauw als een tientje overheen struikelt, alwaar in de Amstelstraat twee tenten schuin tegenover elkaar zitten. Eentje ziet er strak uit met veel wit en glas, bijna ketenachtig en aan de zit overkant Grillroom Farao op 41. Die zit er al jaren en was vandaag aan de beurt om eens de grond in te worden geschreven.

De binnenkomst verliep zoals stiekem gehoopt had, een bebaarde man die iets vaags deed achter een balie, geen spit en gammelagammelateksten uit de speaker. Het enige wat nog mistte was een televisie waarop juichend de aanslagen werden herhaald door een Al-Nusranieuwslezer met een ak47 op de achtergrond tegen de muur. De menukaart stemde eveneens hoopvol voor de hongerige mens, een broodje kebab zou 4,5 euro gaan kosten. Een aanslag op mijn bierbudget en dus zeer geschikt voor een klotereview.

De kebabboer nam de bestelling op, een broodje kebab om mee te nemen,  en haalde wat bevroren stukjes vlees uit een vriezer achter de balie om deze op een grill te leggen. “Saus?” vroeg de man, waarbij hij meldde dat er knoflook, sambal en uiensaus beschikbaar was. “Knoflook en uiensaus,” antwoordde ik. Verdorie, het leek zo slecht te gaan en nu had imam kebabstra hier gewoon uiensaus, de fukker. Gelukkig voldeed de rest van de entourage volledig aan het plaatje van ransbakkenkebab, inclusief het fotomenu en vrolijke foto’s van moskeeen aan de muur.

Nadat ik geruime tijd had gewacht totdat het vlees ontdooit was, waarbij de man zich excuseerde voor de lange wachttijd, werd er een broodje onder de grill gekiepert, werd er een plastic zakje met wat bakjes, servetten en bestek klaargezet en leek het slechts een kwestie van minuten totdat de daadwerkelijke voltooiing van zijn meesterwerk plaats zou vinden. Mooi, want de neurofen begon uit te werken en ik had honger.

Met het zakje voer in de hand besloot ik mijzelf te placeren op het steigertje naast de Blauwe brug om de gescoorde zooi eens onder de loep te leggen. Een flinke pita met drie warme stukken gehakt, dus niet de doner kebab zoals we gewend zijn uit de bain-marie, maar dat mocht de pret niet drukken. Twee bakjes saus, waarvan redelijkerwijs kon worden aangenomen dat de een knoflooksaus bevatte en de ander uiensaus, en een bakje met redelijk vers uitziende sla. Soort van ikeakebab dus. Cool, want dat komt de verdeling over het algemeen ten goede en ik ben een fan van zelf ondersauzen.

De kebab was verbazend lekker! Soort van middenoosters gekruidde mexicano die lekker naar binnen vloog. Redelijke knoflooksaus en de standaard uiensaus die eigenlijk nooit teleursteld. In de sla heb ik ook nog wat geprikt maar omdat ik mijn lichaam niet durfde bloot te stellen aan een overdosis groene shit heb ik het niet helemaal weggewerkt. De prijs van 4,50 was te verwachten op deze plek en het enige wat dan ook eigenlijk teleurgesteld was was ik omdat ik voor de smerige ecoli-kebab was gekomen. Maar mocht ik er met mijn brakke harses weer voorbij stiefelen ga ik zo weer naar binnen.

Volgende keer slechter.

https://www.google.nl/maps/place/Amstelstraat+41,+1017+DA+Amsterdam/@52.3662706,4.8996098,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c60995f4f045f5:0x71220e1c7cc6d516