KEBABREPORTERS

Sinds een paar weken ben ik bevriend met God. Nu valt dat sommige net zo rauw op hun dak als het vlees op de foto. Maar het is relevant, dus ik begin er maar mee.


En om er op door te gaan, nu Vriendin Nr B over de man daarboven is begonnen: ik ben echt bevriend met God. Op facebook nog wel. Het mooie is dat je daar vragen aan hem kunt stellen en die beantwoord hij dan ook nog. (God spreekt wel in het Engels tot ons).
Voorlopig gaat het om diep menselijke vraagstukken, zoals de vraag van Laura Hendricks-Beyer: “Why are my boobs so big???”
Of die van Joe Micciche: “How can I get Laura Hendricks-Beyer to show me her big boobs???”
Om te bewijzen dat het serieuze zaken zijn ten slotte de vraag van Tracy Ramsey over een republikeinse presidentskandidaat. “Why does Rick Santorum want to be so much into women’s lady parts, when it’s so obvious that if he were any deeper in the closet he could find Narnia?”
God zegt dan:
Rick Santorum’s mind is a muddy place filled with fear and ignorance and gay penises entering gay assholes. To distract himself from this, Rick is obsessed with legislating sex until gayness is illegal and women are required to have every baby. He does this in the hopes that it will make his all-consuming homosexual fantasies go away.

But they won’t.

Jullie snappen dat het met zulke diepe vragen en antwoorden even kan duren voordat ik aan de beurt ben, maar in het belang van onze site wil ik aan hem vragen waarom het zoveel bagger kebab in zijn schepping toelaat, en waarom er lijmvlees bestaat.
Want hoewel het trashen van een slecht broodje diep bevredigend is, haalt dit het niet bij het eten van goede kebab, al zijn de verhalen dan minder. En iedere hulp die we kunnen krijgen om dat te bereiken is welkom.
Voorlopig wacht ik even tot de belangrijkste vragen zijn opgelost en weer in Nederland ben voor ik me tot hem wend.
In de tussentijd geef ik me ernstig over aan vleselijke lusten. In navolging van Jan Beton ben ik naar de onderkant van deze planeet gegaan. Een land waar ze spruitjeseters voor hun ontbijt serveren en vegetariërs voor lunch. Althans de kolonisten. De Aboriginals vinden ze zielig. In hun taal wordt een vegetariër aangeduid als “hij die niet kan jagen” (in vele Indiaanse talen ook trouwens). Kortom een plaats en een land voor een speurtocht naar kebab: Sydney, Australië.
De eerste plaats die ik bezocht was Phillip’s Foote, 101 George Street, Sydney. Mijn Duitse collega, die niet kan jagen, wijst me naar de plek waar ik eten kan bestellen. Een blik op de kaart en de kebab is besteld. Da’s dan Aus$ 31. Een A$ is een goedkope €, dus duur.
De rest is ook niet te betalen, dus op met die kebab dan maar. Mijn verbijstering neemt toe, ik krijg een levende kebab aangereikt. Weliswaar met ui, tomaat en paprika aan een stokje geprikt en heftig bloedend, maar hij ligt duidelijk te stuiptrekken op mijn bord. Een Ozzi, en zo te zien uitstekende jager helpt me: om de hoek kan je de kebab uit zijn lijden verlossen!
En jawel, in de tuin staat een barbecue met smeulende kolen. Een paar minuten later is de geest van de kebab naar de eeuwige jacht velden. Er staat een ook tafel met vele verse groenten, broodjes, kaas, olijven, ananas en sausen. De kruiding van de Iskander is perfect, en mijn afbakken en de verdeling van de groenten en de saus is onnavolgbaar.
Ondanks dat de prijs niet deugt (heb ik de A$ 8 voor een bier al genoemd?) krijgt deze tent, mede vanwege de afbakker, de gezellige inrichting en de grote hoeveelheden een kudde schapen. De gesneuvelde kebab blijkt trouwens directe familie van de Angus-beef.
Een internet search levert als volgend doel de dag er op ‘Insomnia Pizza & Kebab”,46 Park Street, Sydney’ op. Met alle vooroordelen die ik rijk ben stap ik er binnen. De tent heet Insomnia, evenals mijn favoriete koffie keten in Dublin. En ze maken pizza en kebab. Een combinatie die voor mij nog steeds duidt op gebrek aan het kunnen maken van keuzes. Vandaag krijg ik ongelijk.
Voor A$ 13 krijg ik een bord gemixte kebab. De hoeveelheid doet denken aan een kapsalon, maar dan zonder allerlei toevoegingen waar ik niet om gevraagd heb. In deze tent kan je gaan zitten, maar de meesten gebruiken het als afhaalrestaurant. De drie kebabbers hebben zo te zien niets met de oorspronkelijke regio van het kebabvolk te maken, maar ze werken hard, zijn vriendelijk en houden de tent goed schoon. Het brood is van dat hele dunne spul dat je ook wel eens bij de tapas of bij een echte Chinees krijgt en waar je dan zelf van alles in moet vouwen. De stapel is behoorlijk, dus het geheel kan goed weg gemetseld worden. De kip/lam combinatie komt direct van twee mooie rollen. De groente bestaat uit sla, kool, groen kruiden (o.a. peterselie) tomaat en ui waar een vegetariër van zou gaan leren jagen, zo sterk.

De saus komt uit standaard flessen, maar je hebt de vrije keuze. Kaas kan, en wordt op verzoek toegevoegd.
Het oordeel: dit is zo’n zelf-vouw je kebab bord, dus over de verdeling zal ik niets zeggen. Alles is enorm vers en het vlees is uitstekend gekruid. De kaas is niet geweldig en te weinig. De deegverpakking is niet mijn ding. Door de hoeveelheid en het uitstekende vlees scoort Insomina toch boven gemiddeld. De volgende dag ontbijt ik maar weinig.
En als ik antwoord krijg op facebook over de vraag waarom er lijm vlees is, dan meld ik me weer.

https://www.google.nl/maps/place/46+Park+St,+Sydney+NSW+2000,+Australi%C3%AB/@-33.872982,151.208807,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x6b12ae3e12d5f0a1:0xa515ec47ba5ac543?hl=nl