KEBABREPORTERS

OK dus zowel digitaal als in real life ben ik godverdomme wéér te laat of, nou ja te laat, in ieder geval de laatste. Dit keer is het eerlijk gezegd wel een beetje m’n eigen schuld, maar zaterdag niet. Dat was volledig de schuld van die vieze gore hoere kut NS die me naar Haarlem lokte, waar de trein ineens doodleuk stopte en ik met de bus naar Sloterdijk moest om vervolgens daar voor dat laatste kleine kut stukkie nogmaals de trein te pakken naar CS. Terwijl op het vertrekbord op Den Haag CS gewoon Amsterdam Centraal stond als eindpunt, zonder extra info.

Gelijk al helemaal kut dus. Maar goed, omdat mijn spirit niet kapot te krijgen is, chillde ik m gewoon richting m’n kebabvriendjes die me aan het opwachten waren in The Winston. Eenmaal daar aangekomen….o wacht ff, ik moet hier gelijk ff zeggen dat ik van bovenstaande verhalen alleen die van Bas volledig heb gelezen. De rest in vogelvlucht. Gewoon omdat ik Bas veruit de grappigste vind van ons. Ok en ook een beetje omdat ik niet alles wil lezen, want dan weet ik zelf niks meer te schrijven.

Goed, we liepen al weken of zelfs maanden te bakkeleien dat we die vieze kut hipster tent van een Donnies maar eens moesten testen, want die zou opzeker zwaar bout zijn. Nou dat viel dus best wel mee helaas. Ja helaas, want ik had zin om mensen verbaal te kontneuken zonder glijmiddel. En dan het liefst een zooi hipsters, want ik haat hipsters. Met je opgerolde pijpjes tot ver over je blote enkeltjes terwijl het godverdomme winter begint te worden en je ingevette krulsnor en je uilentattoo die dan zo lekker per ongeluk net met de vleugels precies  boven de rand van je v-hals Trasher t-shirtje uitprijkt, flikker toch op man.

Kijk, die hipsterovername van de voedselindustrie begon met cupcakes. Maar ja fuck cupcakes, lekker boeiend. Toen waren het ineens tostizaken die hip verklaard zijn door van dat rare volk. Maar goed ook dat boeide me niet, want m’n eigen pantosti’s zijn toch beter. Daarna was het ineens patat dat verhipsterd werd door belachelijke zaken als het Frites Atelier waar ze 5 euro voor een bakkie gebakken aardappelen durven vragen. Dat begon me toch wel een beetje te jeuken. Maar toen ik hoorde dat mijn o zo geliefde kebab ook door hipsters was ingelijfd, flipte ik hem een beetje en dacht ik okee tot hier en niet verder.

Maar goed, even teruggrijpend op bovenstaande: Donnies is helemaal niet kut. Sterker nog, het broodje dat ik had (de Spicy Chili nogwattes), was fucking lekker. Met die mango shit, koriander, grapefruit, limoen, sjalots en rode peper er doorheen een welkome variant in de kebabwereld. Het kwart Turks brood was prima geroosterd ook en de ingrediënten waren perfect verdeeld. En met het hipstergehalte in Donnies zelf viel het ook wel mee. Gewoon jonge vriendelijke lui die een tent runnen met z’n allen, niks mis mee. Wat wel extreem kut was, was de prijs: 9 fucking 50 voor een broodje. Nee geen zloty, geen bath, geen oegandese dollar, maar fucking euro’s vriend. Ben je koekwaus dan?

Donnies in De Pijp dus. Ik moest het een keer geprobeerd hebben. Eindoordeel: één keer, nooit weer. De ervaring van het lekkere broodje wordt te niet gedaan door de belachelijk hoge prijs. En dan was het nog geen eens lamsvlees, maar doodnormale kip.