KEBABREPORTERS

Lichtelijk brak bevond ik mij op een vroege zaterdagmorgen op het vliegveld van Zürich. Om daar maar eens een broodje kebab te gaan scoren, maar niet van fietsen hou. Nee, dat is niet helemaal waar. Ik hou inderdaad niet van fietsen, maar was op doorreis. En aangezien ik een uurtje of vijf moest wachten op mijn volgende vliegtuig had ik besloten dan maar eens kebab te gaan eten. Pure bijzaak dus, en geen epische tour, zoals alleen Bert dat kan.

Helaas bleek het niet te lukken het vliegveld te gaan verlaten, dus geen kebab, of flauwe grappen dat de saus wat zurig was. Omdat er toch gegeten moest worden liep ik even langs de Burger King voor een hip burgertje. Slecht plan, het bonnetje leerde me achteraf dat ik dus serieus 9,43 heb betaald voor alleen een burger. Ik ga deze zin nog een keer tikken, zodat je het nog even echt bevestigd ziet : slecht plan, het bonnetje leerde me achteraf dat ik dus serieus 9,43 heb betaald voor alleen een burger. Iets dat het hele gezeik van onze kant op de prijs van kebab onderuit schopt. 5 euro voor een broodje kebab leek me ineens heel erg schappelijk. Wat een idioot volk. De kassamiep blijkt ook nog eens Lolita te heten, flikker op, dit was geen lolita, verre van. Schiet op vliegtuig, ik moet weg hier!

Uiteraard kwam dat goed, en na heel veel wachten en heel veel rijen bevond ik mij op een eiland in de Donau, alwaar ik zou gaan feesten. Sziget. Redelijk klein en bij Nederlanders onbekend festival. Yeah right, vergeet de Nederlandse Antillen, eens per jaar hebben we ook een eiland in Hongarije. Te veel Nederlanders, maar goed, goedkoop bier, leuke bands, ranzigheid, waarom ook niet? Niet heel veel kebab, wel kebabstickers, maar verder vooral gyros en een miljoen andere dingen. Er was toch al besloten de stad in te gaan voor kebab, maar het zou leuk zijn om ook wat van ons lievelingseten op het festival zelf te eten. Gelukkig was Delica scherp en kwam al snel achter een tent met kebab (Delica: Dit was niet echt een hele moeilijke ontdekking overigens, deze kebab stond op een groot scherm ergens aangekondigd. Zouden de Hongaren het dan toch snappen?). Voor de verandering ook eens echt een tent. En een flinke ook. Meduza genaamd, te vinden naast de bungeejumpwagen.

Je kon aardig doorlopen, springen desnoods. De verdeling was kut, alles een beetje aan een kant. Pittig was het ook niet te noemen, wel een mooi kleurenpalet. Bij vlagen was het lekker te noemen, al weet ik niet zeker of dat kebab was. Er was veel heet, zweterig vlees wat een beetje aan elkaar geplakt zat. Naast het vlees was er ook een behoorlijke hoeveelheid groen. Eerlijk gezegd werden we van het hele beeld een beetje draaierig.

Nu heb je het dus al lang en breed door. We hebben het hier niet over eten, maar over een DJ genaamd Kebab. Die samen met nog wat andere stond te draaien. Geen idee wie het was. Werd niet duidelijk. Ik gok degene die de lekkerste deuntjes speelde. En waarschijnlijk de vrouw. Weet niet eens of ze lekker was, maar dat zou moeten met zo’n naam. Echt lang zijn we niet gebleven, we moesten naar die kale halve leernicht en zijn band; Judas Priest. Gewoon, omdat het kon. De echte kebab zouden we later wel gaan eten. Maar als reporter zijnde konden we dit ook niet links laten liggen. En er over schrijven. Bij deze dus.