KEBABREPORTERS

De site waar het allemaal om draait.

KEBABREPORTERS header image 2

Broodjes van Alex

7 juli 2010 door Jan Beton · 6 reacties

Het flink er aan broodje, uit die ene tent, je weet wel, die ene, of nee, misschien was het die ander, nou ja die tent bij die kroeg tegenover. Of om de hoek. Dichtbij de kroeg in ieder geval. Geloof je. Het broodje uit die zaak waar ze alles hebben, van patat tot shoarma, van gyros tot Van Dobben kroketten. En kebab. Dat hoort tegenwoordig.

Afgelopen zaterdag vierde mijn goede vriend X. zijn verjaardag. In de kroeg. Of nou ja, in DE kroeg. En om dat te vieren, en het feit dat zijn fiets net weer uit het water gevist was waar onverlaten hem de avond ervoor in gesmeten hadden, en omdat het zaterdag was en omdat bier drinken gewoon leuk is had hij besloten zijn vrienden niet nuchter naar huis te laten gaan. En dat ging lukken, merkte ik al snel. Ik had wat te eten nodig, en dan heb ik het niet over de vlammetjes en bitterballen die zo nu en dan voorbij kwamen. Die wekken de grote trek alleen maar op maar halen vrij weinig uit tegen het bier geweld. Ik besloot mij even aan het feestgedruis te onttrekken en de naastgelegen straat in te lopen voor een broodje kebab.

Er zitten daar twee tenten, waarvan ik weet, nou ja, meen te herinneren dat ik er vaker ben geweest. Dat kan goed kloppen. Ik meen ook dat een van de twee ronduit slecht was en de andere goed. Of andersom. Het probleem is dus dat ik nooit meer weet welke nou welke was. Maar dat maakt ook niet uit. Dat is het voordeel van de flink er aan broodjes. Ze hoeven niet goed te zijn. De volgende dag sambalvlekken op je shirt ontdekken is genoeg. Ik hoef de volgende morgen geen nasmaak van een potente knoflooksaus in mijn mond. Ik wil niet vergeten zijn dat het vlees zo subliem was. Ik wil op dat moment gewoon een broodje, en snel het liefst. Daar zijn dit soort tenten op ingespeeld. Ze zijn gewend aan dronken bezoekers tot diep in de nacht. Mensen die geen hoge eisen stellen, of het moeten rare dronken eisen zijn. Dit zijn de tenten die overdag dicht zijn. En terecht. Noem mij een afvallige, het maakt me niet uit. Op dit soort momenten wil ik gewoon een broodje dood dier, snel, goed vullend en dan weer door gaan met in de kroeg brallen en bier drinken. Morgen weer een dag, een nieuwe zoektocht naar dat ene perfecte broodje kebab, maar nu niet. Nu wil ik een bodem in mijn maag. En deze keer maar voor de dichts bijzijnde gekozen.

Google streetview maar geopend , want aan vage beschrijvingen hebben jullie niet zo veel. De tent waar ik was blijkt Broodjes van Alex te heten. Juist, daar was ik niet dronken dus nooit naar binnen gestapt voor een broodje kebab. Of juist wel, als ik toevallig wat beter zou kijken. Nou ja, dat zullen we wel nooit weten. Leuke vrouw achter de balie (of was ik echt heel dronken?) en het ging snel. Tegen mijn principes in expliciet om de uien(shoarma)saus gevraagd. Omdat die er zo lekker uit zag. Plekje in het natte gras tegenover de kroeg uitgezocht om mijn broodje op te gaan peuzelen. Voordeel van drinken, het maakt je op dat moment dus echt niets uit dat je er een natte kont van krijgt (van zitten in nat gras). Nadeel van reporter zijn : Er komen gelijk allemaal mensen om je heen staan (bekende gelukkig) die na de eerste hap al graag je mening over het broodje willen weten. Laat me gewoon rustig eten ja! Al zou het nu wel makkelijk zijn om te weten wat ik ze verteld heb over het broodje, want ik zou het niet meer weten. En zo hoort het! Op het moment dat ik het nog zou weten verliest deze zaak, alsmede die ander, verderop in de straat, zijn charme. Dit blijven mijn twee flink er aan zaken, elke keer weer een van de twee testen, elke keer jezelf voornemen dat die ander beter is. En dit eeuwig blijven herhalen. Volgens mij kreeg ik bij Alex wel kip, iets dat ik liever niet heb tenzij ik er om vraag. Maar ja, zeker weten? Nee, dat niet. Kosten? Weet ik het, dit soort avondjes kosten me altijd meer dan me lief is, en daar zal zo’n broodje vast flink aan bijdragen. Lekker belangrijk.

Broodjes van Alex, zijlstraat 3, Haarlem, tussen allemaal gezellige kroegen, probeer het zelf, maar doe me een lol, wees flink zat zodat je me nooit kunt vertellen hoe het echt met die tent zit. Dan doe ik dat ook niet.

https://www.google.nl/maps/place/Broodjes+Van+Alex/@52.3832378,4.6303495,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c5ef149fe1fd45:0xc179205119d8e28b?hl=nl

Tags: · ,

6 reacties tot nu toe ↓

  • 1 Bas // jul 7, 2010 at 21:29

    ja, helemaal goed!

  • 2 Bert // jul 7, 2010 at 23:05

    Heerlijk…. hier kan ik van genieten…

  • 3 Delicatesther // jul 8, 2010 at 14:40

    Ik geloof dat er geen reporter hier is die niet begrijpt wat je met dit stuk bedoeld. Behalve mijn vader.

  • 4 Jan Beton // jul 8, 2010 at 14:56

    Haha, ja daar ging ik ook al van uit. De meeste mensen hebben wel zo’n tent. Ik zou ze ook nooit nuchter durven te testen, dat zou alleen maar tegen vallen.

  • 5 Bob Kepap // jul 23, 2010 at 06:39

    Je hoeft literatuur niet altijd te begrijpen dochter, je kan het ook gewoon mooi vinden!

  • 6 Delicatesther // jul 23, 2010 at 23:07

    Heel erg waar.

Reageer