KEBABREPORTERS

Vleesbakkerij door onze Eindhovense vriend Niels.

Een mens kan natuurlijk niet leven van broodjes kebab alleen. Af en toe moet er ook verder gekeken worden in de schijf van vijf. Maar om toch een beetje op vertrouwd culinair grondgebied te experimenteren, namelijk die met de gouden brood en vlees combinatie, hier een recept dat wat leven in de soms meeslepende kebabsleur (verslavend als het is) kan blazen. Misschien zijn jullie tere kebab lievende hartjes hier nog niet klaar voor, maar af en toe een ander stuk vlees op een ander broodje is goed voor een mens, en that’s a fact. Het houdt je scherp in de kebabscene, en er is vast wel een of ander spreekwoord dat mijn boodschap ondersteund  maar die heb ik even niet. Ik presenteer met ontzaggelijk veel respect voor kebab en de kebabcomunity, vanuit het diepste bourgondische nest Eindje City, de Ciabatta Bourgondia!

Gerecht voor 3 personen:

• 3 ciabatta broden
• 9 hamburgers, die echte wel he. Niet die lousy kippenrestjesshit, maar gewoon goeie vleesbalken. Van die burgers die rond als gehaktballen worden als je ze bakt.
• een potje augurk
• zakje sla
• 2 pakken cheddar cheese
• komkommer
• saus, maakt eigenlijk niet uit wat, maar om toch die kebabswagger te behouden kan je kiezen voor de good ol’ knoflook sambal combi.
• een flesje ploemp, (rode wijn)
• zakje pinda’s

Gooi de ciabatta broden in de oven en ploemp ondertussen de fles wijn open en neem een haffeltje nutjes. laat iemand de komkommer en augrurk snijden en ga jezelf voorbereiden op wat massive vleesschroeien. Denkt u wel aan de wijn, neem er gerust nog een paar, 9 hamburgers bakken duurt namelijk nogal een tijdje. Verhit een paar pannen en gooi er flink er veel boter in, vlees erin en gas er op, laat je leiden door je gevoel en de wijntjes.

Ondertussen moet iemand alvast alle plakken kaas uitpakken, en die op de dampende ciabattabroden draperen. Daarna de gewoonlijke stappen. Saus, Sla en Vlees, maakt niet uit welke volgorde. Leg op elk brood minimaal 3 stukken vlees, en kijk dan hoe het maagdelijke witte brood om wordt getovert in een zompige geel-bruine bende. Laat de gesmolten kaas mingel-de-bingelen met de vleesvetten en alle sauzen, wees creatief en kijk naar je palet. Maak het af met wat frisse groene tinten. Et voila. Presenteer als een handig broodje, dat je met beide handen op kan pakken. Niet dat dit lukt hoor, dit broodje is namelijk monsterlijk zwaar geworden en onhandelbaar als de pest. Het is nou ook niet echt een lichte lunch, meer een Texaco truckersbal in vergelijking met een druif. Maar goed dat dit broodje is. “GODNONDEJUUUUKES” was mijn eerste reactie, en dit zou waarschijnlijk voor iedereen gelden (maar dan in je eigen dialect). Als je ongeveer op de helft bent van deze berg denk je weer godnondejuuuukes, maar dan om een heel andere reden. Het is meer zo’n gevoel dat je hebt als je een marathon loopt nog nooit hebt getraind, en je op de 300 meter al denkt ‘dit ga ik noooit halen‘ je blijft maar door eten, omdat je geen mietje bent natuurlijk maar het is eigenlijk hopeloos. Het vet giert door je lichaam als je op driekwart bent, je begint te zweten en wenst wat minder vlees en wat meer sla op je brood. Nog maar een wijntje om het weg te spoelen, en dan geef je het op. Heerlijk!

Chef kok Neals Bay
www.papierwerk.blogspot.com