KEBABREPORTERS

Ik ben het nageslacht van een echtpaar dat intens geniet van reizen, dus het was een kwestie van tijd tot dit gen zich zou openbaren in mij. In plaats van te genieten van mijn reis naar Leeds afgelopen oktober had ik er dus alleen maar de pleuris over in dat ik terug moest naar Nederland. Om dan toch te proberen Leeds uit mijn systeem te krijgen ben ik afgelopen weekend weer naar Engeland vertrokken. Slecht voor de portomonnee, maar goed voor de ziel, ofzo.

Vanwege mijn afschuwelijke recensie van Fat Tony’s vorige keer besloot een vriend van me dat hij me zou laten zien wat Leedse kebab nou eigenlijk in kan houden. Na een pubquiz en onze waardigheid verloren te hebben (ik zie nog steeds niet in waarom, we hebben op bijna alles ‘Steven Seagal’ geantwoord) zijn we een ommetje rond de Merrion Centre (het Engelse equivalent van Hoog Catherijne) gaan lopen naar een kebab tent genaamd ‘Big Bite’.
De eerder genoemde vriend is een wanhopige fan van deze tent. Terwijl hij in de zaak stond besloot hij dat eenieder die van kebab geniet zijn status moet veranderen van slechts ‘mens’ tot ‘kebabanist’. Hij stond er op om dit ook mee te delen aan de plaatselijke Iraanse kebab verkopers. Nu is het natuurlijk het geval dat zodra je de mensen in een kebab zaak verteld dat je een groot fan bent en dat je alleen aanwezig bent om op te scheppen over hun kwaliteitsproduct, de recensie al beïnvloed is. Toch, aangezien ik mijn vorige kebab in Leeds alleen maar als ‘kattenvoer’ kan omschrijven heb ik het toch maar laten gaan. De andere vriend van me die aanwezig was is een vegetariër (ja helaas, ik ken ze ook), dus hij stond er alleen maar naast met een chagrijnig hoofd.

De kebab werd ons aangereikt, ingepakt in een stuk aluminiumfolie (een stuk beter dan het piepschuim wat de vorige keer als verpakking moest dienen). Vriend nummer één vergeleek het formaat van de kebab onmiddellijk met ‘een kleine baby’. Dit zorgde voor een misselijke blik bij vriend nummer twee die meteen naar buiten vertrok om een telefoontje te plegen.
Na het aluminiumfolie verwijdert te hebben blijkt het product een durüm te zijn. Dat gezegd hebbende was het een GIGANTISCHE durüm. Dik, gegrild deeg wat ze vermoedelijk zelf gemaakt hebben. Het groenvoer was simpele ijsbergsla, een beetje tomaat en onmenselijke hoeveelheden ui. Het vlees was een ei-product, maar erg dik en smeuïg; lekker. Ik had al aangekondigd geen ‘chilli sauce’ te willen, en blijkbaar betekend dat dat je het überhaubt maar zonder saus moet doen; de straf als je een buitenlander bent. Ergens in de loop van de avond ging het gesprek ook over ‘kebab slapping’, maar het lijkt me wijs dat soort ongein aan de mannen van Monty Python over te laten.

Halverwege mijn kebab heb ik met tranen in mijn ogen op gegeven. Ik kon me BIJNA voorstellen waarom vriend nummer twee besloten had vegetariër te worden. Bijna, maar net niet helemaal. Dit kebabanist-waardig formaat-kleine-baby-durüm kost je £2,80, oftewel €3,30.

https://www.google.nl/maps/place/Big+Bite+Leeds/@53.8013548,-1.5431778,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x48795c1b42fa46bf:0x97f2f42d01f4fe99?hl=nl